Wat kan je het beste doen als je als muzikant ontevreden bent over het heersende muzikale klimaat. Lekker zeuren en overal tegenaan schoppen, of juist een verandering teweeg brengen. Het eerste is de gemakkelijkste methode, de tweede de meest boeiendste. Gilles Deles kiest voor het laatste. Als mede oprichter van het Franse We Are Unique label geeft hij een breed scala aan artiesten de kans om zich te presenteren, zonder dat dit ten koste van hun eigen unieke geluid gaat. Precies, We Are Unique. Zo onafhankelijk mogelijk worden muzikanten in hun eigen proces begeleidt om met een plaat op de markt te komen, waarmee ze zichzelf kunnen identificeren. Gilles Deles heeft vaak een productionele rol in het geheel. Ook ondersteunt hij bands door als regisseur op te treden om de songs van mooie beelden te voorzien. Een creatief druk baasje dus, die onder de naam Lunt tijd vrijmaakt om zelf platen uit te brengen.

Phantom Solids is de vierde Lunt plaat. Deze keer haalt Deles zijn inspiratie uit de Amerikaanse gitaarrock wat resulteert in een rauw noisy geheel. Het is zowat ongeloofwaardig dat hiervoor maar een enkele persoon verantwoordelijk is. Harde gitaarerupties worden door sierlijk kindvriendelijke slaapliedjes verstoord welke zich moeiteloos tot een eenheid binden. En het past allemaal prima, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. It Started with a Climax, inderdaad. Waar een normale artiest mee afsluit wordt hier geopend. Gilles Deles is alles behalve een normale artiest. Die tegendraadse benadering siert hem. Vanwege zijn productionele achtergrond heeft hij een getraind gehoor ontwikkeld en beseft hij donders goed wat wel en wat niet wil werken.

Lunt vermijd de gemakkelijke weg, maar sluit een overeenkomst tussen hard en zacht. Dat de volgroeide zanger verder ook nog een prachtig warm stemgeluid bezit is een gelukkige bijkomstigheid. De folky singer-songwriter kunsten vertalen zich in diepgang met een beladen emotioneel randje. Repeterende in herhaling vallende drumslagen worden door een rustgevende wiegend klankenpakket afgewisseld. De variatie zit hem in de lo-fi blikken percussie, gedempte zang tot uitwaaiende vernietigende drones. Ook hierin zoekt hij de contrast en de grenzen daarin op. Trage meditatieve concentratie wordt met gemak door explosieve tussenstukken afgewisseld welke als een komeet inslaan.

Bij het langgerekte naspel An Untitled End, Eventually… levert collega zanger Mickaël Mottet van labelgenoot Anvil de tekst bij hem af om deze tot uitvoering te brengen. Het resulteert in een broeierige jazzy spoken word track welke nogmaals door de saxofoonsignalen van Jerome Gillet versterkt wordt. Deze voordracht heeft het schimmige van een ouderwets hoorspel inclusief dreigende geluidscollages en andere plotwendingen. Phantom Solids is een merkwaardige plaat met dappere koppige kronkelingen welke over het algemeen goed uitvallen. Met spannende mutilatie wordt de schoonheid begrensd en klinkt het soms zelfs lelijk, zonder dat het ten koste van het resultaat gaat.