In een surrealistische maatschappij draait een overspannen wereld overuren. Voldoet deze nog een jouw beeldverwachtingen of ontsnap je aan de werkelijkheid door in een hypnotiserende droomtoestand jezelf te hervinden. Bewapen je met liefde en ga de uitdaging aan om de The Pleasures Of Self Deception beproeving te ondergaan. Op het einde van deze trip heb je vrede met dat unieke personage waarmee iedereen worstelt, het weggestopte zelfbeeld. Een leugentje om bestwil, om jezelf net wat beter te voelen. In de botox society bestaat perfectionisme niet eens meer. We mergelen onze gedachtegang uit, en voeden deze met het hongerige verlangen naar het idealisme.

Het egocentrische Love Please is de uitgesproken hunkering naar de liefde. In de vragende elektronische opzet komt Merit Visser vooral haarzelf tegen. Het is gemakkelijk om haar LIJO alter ego in deze ellende te storten en vanaf de zijlijn de touwtjes in handen te houden. Op het moment dat ze de controle over deze waanzin verliest, vind de geboorte van een nieuw liedje plaats. Fragmentarische dagboekpagina’s die je normaal zoveel mogelijk voor jezelf houdt, door deze te delen stelt LIJO zich juist bijna naakt kwetsbaar op. Dog Eyes pandemie dementie waarin je jezelf in zelfsprekende dagelijkse handelingen verliest. De gevoelloosheid van het niets, omdat deze geen betekenis meer heeft. Het toekomstperspectief is slechts een leeg omhulsel van een imaginair luchtkasteel. LIJO houdt door haar eighties synthpop aanpak die mechanische vervlakking intact. 2023 is het nieuwe 1984.

Het herpakkende luchtige Bee Suits is een aanklacht tegen het vervagen. Iedereen draagt een geschiedenis met zich mee, waar vervreemding een grote rol in speelt. Soms is het zinvoller om jezelf van een afstand te observeren en werkt dit beter dan je roekeloos in een nieuw avontuur te storten. Ga die negatieve zelfbeeld confrontatie niet uit de weg, maar omarm deze als een bevriende compagnon. Het overvragende Future Memory verzet zich tegen de omgeving die als gedragstherapeuten jouw lijnen uittekenen. Deze bemoeienis van buitenaf remt juist de zelfontwikkeling af. Helaas verlangt deze voorgeprogrammeerde consumptie maatschappelijk wel dat uiterste. Het fraaie Spell maakt voornamelijk van de vocale stemmogelijkheden gebruik. Het zelfverzekerde gaat het gevecht met de speelse jeugdigheid aan. Uiteindelijk wint het kille koude realisme deze strijd.

De materialistische Devils In Details aanklacht opent de The Pleasures Of Self Deception B-kant. Op pijnlijke wijze doorbreekt LIJO haar insomnia droomtoestand, door weer te voelen, weer te ervaren, weer te leven. Door deze gewaagde soultwist groeit de zangeres in haar kracht. Was het eerste vijftal nog een worsteling met de duisternis dan is Devils In Details het herboren licht aan de horizon, al volgt er nog een lange weg om daar te geraken. Het beklemmende I Want Out zoekt de gezonde passie weer op, verlangt naar een stukje dominantie, extase en elke andere vorm van menselijk contact. In het schaduwdansende Crazily Sane staat de eenzaamheid nog centraal. LIJO toont zich van haar meest oprechte vrouwelijke kant, verbitterend maar ook ontroerend. Gehard maar ook sensueel. Een verleidster, een femme fatale, maar ook een stilzwijgend muurbloempje.

De industriële Wicked Sun noise krijgt een verzachtend pianovervolg. Merit Visser haalt het maximale uit haar stemvermogen. Hier stelt ze haar LIJO alias niet meer op de voorgrond, maar spreekt een verontruste breekbare vrouw ons toe. Hoe meer emotionele geladenheid, hoe meer ik geneigd ben om de zangeres gewoon bij haar echte naam te noemen. Waarom? Omdat de persoon achter de liedjes je hier toespreekt. Zelden overkomt mij dat en ben ik daar minder gevoelig voor. Bij een track als Wicked Sun is dat zeker wel het geval. Bij het in spanning opbouwende Letting Go speelt dit minder, daar kruipt ze weer veilig in haar LIJO personage. Letting Go Is A Trick, een aangeleerd maniertje, maar wel een verdomd lekker aangeleerd maniertje. Met de The Art Of Escape pianoballad zijn we een leerzame ervaring rijker weer terug bij af, het veelbelovende nulpunt. Zijn we zoveel wijzer geworden, of komen we juist tot het besef dat we onze fantasierijke dromen moeten blijven volgen. In het geval van LIJO mogen er nog veel fantasierijke dromen volgen, The Pleasures Of Self Deception is een indrukwekkend droomdebuut.