Dubstep is door de jaren heen vanuit de underground omhoog gekropen en is nu te beschouwen als mainstream. Overal is dubstep te vinden: in nummers van Britney Spears, in reclames, in films… Ook lieve zangmeisjes maken gebruik van het genre en proberen zo te veranderen in een echte electrochick die niet misstaat naast koning Skrillex. De Canadese Lights doet met haar tweede plaat Siberia hard haar best.

Lights werd 25 jaar geleden geboren als Valerie Anne Poxleitner, maar veranderde haar voornaam in Lights toen ze op haar achttiende uit het ouderlijk huis vertrok. Tegelijkertijd begon ze met muziek maken, en trok al snel naar de electro-kant. In 2009 kwam haar debuut uit, The Listening. Een electro-pop plaat voor meisjes. Lieve liedjes met synthesizers en soms een stevige beat. Een leuk maar veilig album.

Siberia bestaat uit stevige electrotracks waar meestal een dubstepbeat aan toegevoegd is. Lights’s stem is duidelijk gegroeid: ze klinkt niet langer als een meisje van twaalf, maar als een echte zangeres. De beats en bas zijn harder en agressiever dan in 2009, en liedjes wat gevarieerder. Heavy Rope is bijvoorbeeld een rustig liedje waar Lights een lief zangstemmetje heeft. In Where The Fence Is voert dubstep duidelijk de boventoon waardoor het nummer bruter klinkt.

Met Siberia durft Lights wat gewaagder te zijn. Nou ja, om dubstep in je electronische muziek te verwerken is anno 2012 niet zo heel avontuurlijk. Toch klinkt Siberia meer volwassen dan haar debuutplaat. Nog steeds voor meisjes, maar ze zijn wat ouder geworden, gaan uit en houden van een feestje. Precies waar Lights’s muziek goed voor is. Thuis op de bank met een kopje thee is Siberia een beetje irritant en dubstep is dan eigenlijk misplaatst. Maar doe het licht uit, zet de stroboscoop aan en Siberia verandert in een stevige electroplaat, en dan is ook de dubstep prima op z’n plek.