Net als bij een opera is een oratorium een combinatie van muziek en zang. Het verschil is echter, dat er bij een oratorium geen decor of speciale kostuums gebruikt worden en dat er ook niet geacteerd wordt. Verder is het onderwerp van een oratorium vaak een bijbels thema. Dit geldt zeker in ieder geval voor de oratoria op Sacrifices, het nieuwe album dat eind juli uitgebracht is door Harmonia Mundi. Hierop staan werken van Marc-Antoine Charpentier, Giacomo Carissimi en Sebastien de Brossard. De werken worden uitgevoerd door La Nuova Musica onder leiding van David Bates. Verschillende solisten nemen de zangstukken voor hun rekening.

Wat bij oratoria opvalt is dat de tekst net zo belangrijk is als de muziek, misschien soms zelfs wel belangrijker. Door het werk te beluisteren zonder de tekst te lezen krijg je vaak een onvoldoende juiste indruk van de compositie. Door de indeling van de muziekstukken op Sacrifices krijgt het album een opvallend evenwichtig en sterk homogeen karakter. Ze zorgt er namelijk voor dat de losse onderdelen als het ware een geheel gaan vormen, alsof de verschillende werken van de verschillende componisten samensmelten. Hierdoor verdwijnt echter niet het eigen karakter van de individuele werken, maar worden ze meer benadrukt. Dit klinkt wellicht tegenstrijdig en het vereist een wat meer actieve luisteraandacht, maar dat is dit album meer dan waard.

De drie muzikale werken van Sebastien de Brossard worden gebruikt als introductie en/of intermezzi tussen de oratoria van de twee andere componisten. Hierdoor lijkt de muziek een ondergeschikte rol te spelen, maar ze is niet van dien aard dat ze die rol ook accepteert. Vooral de Sonate en trio eist zijn aandacht meer dan op door zijn verfijndheid en de muzikaliteit waarmee de vijf delen uitgevoerd worden.

De twee oratoria van Marc-Antoine Charpentier worden prachtig uitgevoerd, hoewel ze een redelijk sober karakter hebben. De solisten zingen de teksten op een passende stichtelijke manier en vooral Jonathan McGovern ligt zijn rol als Jesus zeer aan het hart. Het laatste oratorium op deze CD behelst de geschiedenis van Jephta. Ik ben niet goed bekend met dit verhaal en kan de compositie wellicht daarom ook wat moeilijker apprecieren. De muziek en de zang hebben een wat meer wereldlijk karakter, wat niet in de laatste plaats komt door de interpretatie van Sophie Junker als Filia. Ze zingt prachtig, maar het heeft meer weg van een opera dan van een bijbels verhaal. In ieder geval bevat dit album een mooie selectie werken en zou het een prachtig programma zijn voor een klassiek concert.