Een zeer bijzonder en uitdagend album is Pieces of Peace van de Vlaamse pianist Kris Defoort en de Hongaarse zangeres Veronika Harcsa. Met in het ‘kamerorkest’ ook Jean-Philippe Poncin op klarinet, Lode Vercampt op cello en Benjamin Sauzerau elektrische gitaar ontstaat een zeer bijzonder klankbeeld.

Hoewel Pieces of Piece maar vijf stukken kent, waarbij albumopener Hope Prelude nog geen drie en albumafsluiter Graphic Score  N° One nog geen twee minuten aantikt, hebben we met de suite die de drie stukken daar tussenin, en de speelduur van ruim 26 minuten wel degelijk een compleet album te pakken.

En wat een uitdagende listen is dat drieluik alleen al. Pieces of Peace I.: The Smile laat gelijk in de openingstrofen horen waar deze muzikanten naartoe willen. Defoort schreef muziek die vanuit de vrijheid van jazz met de uitdagende stem van Harsca naar nieuwe klassiek doorduwt en met het rafelige, dwarse gitaarwerk van Sauzerau net zo hard naar alternative.

Van Harsca weten we dat ze net zo fraai kan zingen als dat ze heftig kan experimenteren, juist die combinatie maakt haar zang altijd zo spannend/onvoorspelbaar. Met haar stem neigt ook het drieluik soms naar alternative opera, waarbij haar fraaie stem de dramatiek van de stukken benadrukt dan juist door keelklanken vervreemdt.

Pieces of Peace I.: The Smile biedt in bijna 12 minuten vrijwel alles wat dit muzikaal gezelschap in zich heeft. Van melodieus en fraai uitgebalanceerd naar hoekig en dwars, steeds weer vol emotioneel en uitdagend.

In Pieces of Peace II: Science & Joy drukt elektronica een verrassende wending in de compositie door waar Defoort, Poncin, Vercampt en Sauzerau fraaie lagen instrumentatie doorheen vlechten. Erg interessant zijn steeds weer de vocale lijnen die Harsca in combinatie met piano en/of klarinet daar dan weer overheen weet te leggen. Het levert het indrukwekkendste gedeelte van het drieluik op.

Met het ingetogen Piece of Peace III: Hope – is the thing with feathers sluit het drieluik magnifiek af. Fraai hoe de klarinet samen met de zang en spoken word prominent in het geluidsveld de sfeer bepalen waarover piano, cello en gitaar met glans vervreemding oproepen.

In albumafsluiter Graphic Score  N° One gaat het gezelschap dan nog even volledig vrij en dwars en onvervalst los om het stoom van de pracht van het drieluik af te blazen.