Archy Marshall ontwikkelt zich al op zeer jeugdige leeftijd als autodidact zelfontplooier. Dwars tegen alle regels in verzet hij zich tegen de strenge opvoeding van zijn vader, en weigert gedisciplineerd een schoolopleiding te volgen. Toch staan zijn ouders de creativiteit niet negatief in de weg, en moedigen ze alle kunstvorm uitingen aan. De grootste genieën hebben vaak een verstoorde hersenenkronkel in hun hoofd. bij Archy Marshall proberen opdringende hulpverleners hem te doorgronden, wat juist een aversie tegen de geestelijke gezondheidszorg opwekt. Hij vindt rust en stabiliteit in de muziek, en gaat als zestienjarige onder het Zoo Kid alias aan de slag. Archy Marshall stort zich op het totaalplaatje, neemt de verantwoording voor de hoesontwerpen en videoclips op zich, verandert zijn alter ego in het King Krule personage, en brengt al voor zijn twintigste al debuutplaat 6 Feet Beneath the Moon uit.

King Krule pendelt tijdens de pandemie tussen woonplaats Liverpool en werkplek Londen. Door de recente verandering in de gezinssamenstelling, omdat hij net pril vader is geworden, valt het overbruggen van deze afstanden hem zwaar. De geboorte van zijn dochter maakt Archy Marshall humaner, de gekte controleerbaar, de heimweegevoelens sterker en de poëtische teksten concreter. De vintage postpunk van de Seaforth dreampop single staat bij die bijzondere momenten stil. Nog eventjes binnen gluren of dochterlief slaapt, nog eventjes die snelle ademhaling tastbaar voelen. Voor Archy Marshall is het juist prettig dat hij door de corona stilstand geen concert verplichtingen heeft. Our Vacum, ons eigen isolement. In vertraagde laidback jazzy Tortoise of Independency schildpaddenstand (bijna niemand weet blijkbaar dat die beestjes behoorlijk snel zijn), gaan de dagen voorbij.

Blijkbaar denkt hij er, in het From the Swamp drijfzand niet te luchtig over. Zelfs King Krule verliest het van de moordende toekomstonzekerheden, en dreigt dieper in de stroperige draaikolk weg te zakken. Dit heeft een immens groot impact op het schrijfproces, en ondanks dat Space Heavy een behoorlijk psychedelische benadering verdient, weegt deze dus ook letterlijk behoorlijk zwaar. Misschien kom je nu het dichtste bij de King Krule persoonlijkheid in de buurt, al blijft het geheel onnavolgbaar, vreemd, maar wel bijna tastbaar. Is die manische gekte dan volledig verdwenen? Welnee, de hypnotiserende freakfunkpower van buitenbeentje Pink Shell getuigd dat hij dit nog steeds niet verleerd is. Deze track stamt uit de The Ooz periode, en is ook alweer zes jaar oud. Het resultaat is zo bedwelmend zacht, alsof ze midden in de nacht naast het kinderbedje zijn opgenomen. Puur intens, maar nog steeds eigenzinnig tegen de gangbare koers in varend.

Het absurdisme heerst in panische experimentele Hamburgerphobia overgewichtsangst. King Krule dweept met die andere koning, Burger King, inclusief maximaal vetgehalte. Space Heavy is volwassener dan het eerdere werk, en daar past geen opruiende punk rock & roll attitude meer bij. Space Heavy vraagt om avondjazz zelfverzekerdheid, al bewandeld King Krule in het duister grijze Space Heavy titelnummer juist die emocore grunge slachtvelden. Er zit voor het eerst echt structuur in, King Krule heeft behoefte om de abstracte lijnen en figuurlijke ruimtes met elkaar te verbinden. Voor die jazzstempel is saxofonist Ignacio Salvadores verantwoordelijk. Deze muzikant is met zijn knarsende spel de redder in nood bij het veilige vastlopende That Is My Life, That Is Yours.

Ook vaste drummer George Bass, basgitarist James Wilson en gitarist Jack Towell zijn weer van de partij. Een prachtige gastrol is er voor de verleidende stem van de Amerikaanse singer-songwriter Raveena weggelegd, die haar sensuele Sirene beminnende zeemeerminnen karakter volledig uitwerkt, en haar aantrekkingskracht in de goede zin van het woord in Seagirl misbruikt. De grijszilveren zonnestralen van grimmige zomersingle Flimsier verschijnen vrijwel gelijktijdig met Space Heavy. Hierbij staat de magnetische aantrekkingskracht van de planeet centraal, welke ervoor zorgt dat de wereld maar door blijft draaien en de wankele mensheid er niet vanaf tuimelt. Down to earth, blijf zo diep mogelijk bij de kern.

Dure spaarzame tijd accepteert geen teleurstellingen, fouten en overige ongemakken. Het jammerende If Only It Was Warmth wijkt van de standaard single keuze af, en benadrukt nogmaals dat er bij doodlopende wegen eenvoudige andere paralelpaden volgen. De anticlimax verbergt zich in de semiklassieke uithoeken van het avondrode When Vanishing. Deze eer is echter voor de stijlvolle afsluitende Wednesday Overcast gentlemensong weggelegd, waarmee Archy Marshall zijn Britse roots verraad. Space Heavy is bewustwording dat je aan de ene kant niet te dichtbij in andermans ruimte mag vertoeven, maar tevens het besef dat intiem contact de voedingsbodem van het bestaan is. King Krule is ontmaskert, Archy Marshall blijkt gewoon een menselijk wezen te zijn.