“I’m no country music outlaw just another shaggy singer of songs” zingt Keegan McInroe in de openingssong. Tegelijkertijd vertelt de Texaan ongedwongen over zijn eigen traject dat hij in navolging van gekoesterde helden als Willie Nelson Merle Haggard en Townes aflegde. Sinds hij zijn in Forth Worth gestationeerde rock’n roll  formatie Catfish Whiskey achter liet, leidt hij een troubadoursbestaan  dat over de grenzen van de Lone Star State naar andere gebieden in Amerika voert, met sporadisch zelfs een oversteek naar Europa. Tijdens die omzwervingen deelde de Keegan het podium met  Otis Taylor, Band Of Heathens, Leon Russel, Willis Alan Ramsey en Ray Wylie Hubbard.

McInroe’s ongedwongen  benadering roept overigens herinneringen op aan laatstgenoemden. Met uitzondering van de ruige titelsong, een weinig genuanceerde bluesrocker en het eveneens minder subtiele I Got Trouble spoort de songsmid een rustig kabbelend, voor sommigen wellicht te rustig, traject af tussen country en folk. Geïnspireerd door de (vermeende) romantiek van het eenzame zwerversbestaan met  gitaar en smoelschuivertje als trouwe reisgezellen. Flower Song for Barefoot Dancers is even een uitstapje naar de houten dansvloer van het saloon, de immer aanwezige harmonica krijgt het gezelschap van een fiddle en piano.  De echte meerwaarde van de vierde langspeler van deze Texaan met zijn warme stemtimbre huist in zijn persoonlijk repertoire dat nauw aanleunt bij de verhalende troubadourtraditie van zijn getalenteerde strekgenoten.