“If Hindssight is 2020 I Hope I Never Look Back Again”, stelt Kegan McIroe in de titelsong van de in de lente van dat coronajaar schuilde de troubadour bij zijn moeder in het ouderlijke huis in het Texaanse Dublin. Twijfel sloeg toe tijdens deze donkere, bange periode maar werkte anderzijds ook inspirerend, getuige de acht nieuwe songs. Terug in Forth Worth trok de troubadour de studio in met enkele vertrouwde plaatselijke muzikanten die voordien al samen met Keegan gesignaleerd werden.

Na het uit 2016 daterende Uncouth Pilgrims en het in zijn eentje opgenomen A Good Old Fashined Protest wordt Keegan omringd met een  voortreffelijke begeleidings band die de songs inkleuren. Dusty Passports and Empty Beds  herdenkt op een door harmonica bezwangerend honky tonk ritme al de muzikale helden die het niet overleefden. Paul English, Billy Joe (Shaver) Jerry Jeff(Walker) Charley Pride en uiteraard John Prine.

Die wordt overigens bedacht met een reprise van het uit zijn allerlaatste werkstuk The Tree Of Forgiveness geplukte Lonesome Friends of Science. In John’s Song wordt Keegan’s favoriete songwriter nog eens uitgebreid herdacht op sprankelende barroompiano tonen en hijgende sax. Na de intro van Ey Brother krijgt de akoestische gitaar gezelschap van een warme dobro en zwoele sax. Het sterk countrygetinte, met warme harmoniezang gelardeerde, Only  to be Songs komt in een tempoversnelling met flukse picking.

Het wonderlijke, door orgel en pedalsteel aangestuurde Traveler’s Wind  is een mooie afsluiter voor McInroe die de Texaanse singer-songwriter traditie verderzet met een geïnspireerd werkstuk.