Vroeger was alles beter is natuurlijk een botte opmerking, maar in het geval van Kaiser Chiefs is dat zeker het geval. Met Employment plaatsen de uit Leeds afkomstige happy postpunk rockers zich tussen tijdsgenoten als The Killers, Bloc Party en Franz Ferdinand. Vocalist Ricky Wilson is een showmaster, een enfant terrible, een ongeleid projectiel dat  ver over zijn grenzen gaat en dat het publiek in zijn levensgevaarlijke performance meetrekt.

Opvolger Yours Truly, Angry Mob levert de monsterhit Ruby op maar de glans is dan al grotendeels verdwenen. Ricky Wilson gaat er steeds afgetraind gezonder uitzien, verbindt zijn naam aan het commerciële The Voice UK en bewandelt de high society feestjes met celebrity-stylist Grace Zito aan zijn zijde. De keerzijde van de roem levert een saai conservatief bestaan op.

Het is allemaal zo gewoontjes en ook de latere Kaiser Chiefs platen zijn zo gewoontjes. Het opruiende rebelse karakter van het debuut is allang verdwenen, al blijven ze in alles trouw aan dat kenmerkende jaren tachtig geluid. Niet vreemd dus dat ze voor hun nieuwste Kaiser Chiefs’ Easy Eighth Album de hulp van disco icoon Nile Rodgers inschakelen. Hij bezorgt een van hun grote voorbeelden Duran Duran de grote doorbraak, is verantwoordelijk voor het megasucces van David Bowie met Let’s Dance en wordt zo’n dertig jaar later door Daft Punk omarmd.

Het is natuurlijk een droom om met deze producer te werken, maar het neemt tevens dat laatste stukje eigenheid van Kaiser Chiefs weg, en dan blijft er niet echt veel interessants meer over. Gelukkig zorgt Amir Amor van Rudimental nog voor een beetje avontuur, maar zo aanstekelijk als op de Rudimental hit Feel The Love wordt het nergens.

Nee, slecht is het zeker niet. Robbie Williams zou dolgelukkig worden van een track als Feeling Alright. Een aanstekelijk nummer dat zich prima tussen zijn jaren negentig hits zou kunnen mengen. Ricky Wilson houdt zich als liedjesschrijver prima staande, een erfenis die hij verworven heeft in zijn rol als The Voice coach. Het voelt echter niet meer echt als een Kaiser Chiefs track aan, die hyperactieve interactie waar ze ooit voor stonden is nergens meer terug te horen.

Ze leven zich op een Sound and Vision beat uit en de invloed van David Bowie is zeker voelbaar. Een aanstekelijke meezinger met een simpel catchy refreintje, dus de kans is er wel degelijk dat deze song flink gaat scoren, het is wel heel erg veilig en zonder risico. De The Voice draaistoel is nu een kwetsbare schietschijf waar ik dan maar net zo gemakkelijk scorend mijn patronen op richt.

Die uitdaging zit hem wel in de gevoelige Jealousy New Order synthpop en de uptempo new wave van Beautiful Girl, waarin Ricky Wilson zich als een stoere punkzanger presenteert. Het is echter een rollenspel, een stoelendans, de kameleon neemt bij elke song een andere identiteit aan. How 2 Dance voelt als een Daft Punk outtake, alsof Nile Rodgers deze kant en klaar had liggen en net als de wereld verschrikt reageerde toen de Franse dancepioniers plotseling de stekker eruit trokken. Wat doe je dan met zo’n track? Nou, die schenk je aan Kaizers Chiefs. Het funkende The Job Centre Shuffle intro is geweldig, een heerlijke Miles Davis jazz saxofoon eighties solo waarna het vervolgens in dub verdrinkend alle kanten op stuitert. De goedkope blikkerige synths krijgen evenwicht van de diepe baslijnen en zwaar spacende rockgitaren.

Burning in Flames grijpt weer naar die Feeling Alright sound terug, maar voegt daar de nodige futuristische orkestrale filmische diepgang aan toe. Een retro James Bond track in een oversized jasje. Ze eren hier die andere iconische producer uit de jaren tachtig, Trevor Horn. Het is allemaal net wat bombastischer en groter qua opzet. Met de stevige Reasons to Stay Alive glamrocker gaan ze weer een stapje verder terug in de tijd. Natuurlijk is Noel Groove een vette, maar zeker oprecht gemeende knipoog naar Oasis. Kaiser Chiefs heeft die Britpop rivaliteit niet van dichtbij meegemaakt en staat daar dan ook ver boven.

Dat one of the guys gevoel overheerst ook op het afrondende The Lads punk anthem, samen een bandje beginnen, samen cool zijn, samen het succes proeven, de noodlanding steil naar beneden wordt echter genegeerd. Kaiser Chiefs heeft zichzelf opnieuw uitgevonden, voor mij hoeft dat niet, ik was al gelukkig met die oude formule. Daar was het nog een band was en niet een bewieroking van het grote Ricky Wilson ego. Toch is nieuwste Kaiser Chiefs’ Easy Eighth Album zeker een potentiële kandidaat om nieuw zieltjes te winnen, maar niet om de oude fans mee te herwinnen.