×

Recensie

Roots

09 juli 2020

Julian Taylor

The Ridge

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Howling Turtle

The Ridge Julian Taylor Roots 3.5 Julian Taylor – The Ridge Written in Music https://writteninmusic.com

Na eerdere, sterk naar R&B georiënteerde werkstukken met zijn band, keert Julian Taylor terug naar akoestische solowerk. In de Woodshed Studio van alt. country gezelschap Blue Rodeo krijgt hij assistentie van Saam Hashemi, een veelzijdig producer die eerder met The Kooks en Snoopy Dogg werkte. Het akoestische snarenwerk van Taylor krijgt ondersteuning van Barry en Gene Diabo. Naast die twee neven van Taylor die de ritmesectie vormen wordt de gitaar en piano van Derek Downham geflankeerd door fiddle en cello en pedal steel.

Die bijkomende instrumentatie zorgt samen met achtergrondzang voor sfeervolle muzikale backing bij het songwerk waarin Taylor vooral herinneringen opdiept uit het familiale leven. Door zijn gemengde afkomst, naast West Indische roots zijn er vertakkingen naar Mohawk origine, voelde Julian zich altijd een buitenstaander. Dat verklaart zijn verlangen om ergens echt bij te horen, een onbehagen dat sterk doorklinkt in acht songs van de muzikant uit Toronto.

Het titelnummer dat als single werd uitgebracht is een intimistische passage waarin Taylor terugkeert naar de onschuldige kinderjaren op de farm van zijn grootouders in Maple Ridge in Brits Columbia, op een drafje van pedalsteel en fiddle  komen idyllische zomers van weleer in een warm nest terug tot leven.

Taylor loopt zijn jeugdjaren verder af met persoonlijke en meer universele herkenbare passages. Na het met viool begeleide Human Race versmelt fijne akoestische gitaarpicking met pianotonen en flarden pedalsteel in verstilde ballades It’s Not Enough en Over The Moon en creëren aangename melancholisch mijmerende momenten. Ballad Of The Young Troubadour roept dat gevoel eveneens op met de evocatie van Taylor’s muzikale voorgeschiedenis op zacht walsende ritmiek.

De eenvoudige maar beklijvende kampvuursong Be With you blijft dicht in de buurt van James Taylor en drijft af naar  Gordon Lightfoot, die andere illustere troubadour uit Canada. In de staart weet Taylor nog behoorlijk te verrassen als onvervalst crooner met Roy Orbisons allure op de zacht wiegende Tex –Mex van Love Enough. Ola Let’s Dance een door een gedichtje van zijn opa geïnspireerde parlando chant rondt de cirkel mooi af.



  1. The Ridge
  2. Human Race
  3. It's Not Enough
  4. Over The Moon
  5. Ballad Of A Young Troubadour
  6. Be With You
  7. Love Enough
  8. Ola, Let's Dance