Een zeer opvallend duo is dat van geluidskunstenaar Joseph Branciforte en zanger Theo Bleckmann. In 2019 maakten ze al volop indruk met LP1 waardoor een vervolg, simpelweg LP2, niet kon achterblijven. Natuurlijk verschenen op dat zo ontzettend interessante New Yorkse platenlabel {greyfade}.

En LP2 intrigeert al net zo als hun gezamenlijke debuutplaat dat deed. Voor het tweede album werd echter wel meer structuur gezocht, terwijl hun debuut een spontane improvisatie was. En er mocht deze keer gesleuteld worden aan de vocalen met loops en andere effecten,

Geluidskunstenaar Branciforte werkt zowel met ruimtelijke als drone-achtige sferen met vervreemdende, tegelijk warme geluiden als dat hij met elektronische ritmes flirt. Steeds klinkt alles weer verrassend en verfrissend anders. De woordloze vocalen van Bleckmann warmen de schetsmatige stukken fraai op.

Juist dat onvoorspelbare wat LP1 zo fraai maakte, maakt ook LP2 weer zo bijzonder. Het experiment in sound gaat net weer even wat verder en dieper en Bleckmann laat zijn stem volledig in het verwarrende sferenveld van Branciforte vallen. Magnifiek hoe zijn stem de warmte in de elektronica versterkt.

Met vreemdsoortige tracktitels als 10.11.5 en 10.14.4 perfect op de intrigerende tracks aansluitend, vinden Brancifort en Bleckmann ook op LP2 een muzikale wereld die volledig is losgetrokken van alles wat we al kennen. LP2 is al net zo’n vreemdsoortige beelden en sferenvoltreffer als LP1 dat was.

LP2 biedt wederom muziek om je volledig in te verliezen. Ideaal om in een luie stoel tussen de speakers en de ogen dicht in op te gaan. Met langgerekte dromerige afsluitrack 9.23 als de finale voltreffer om je volledig in te verliezen. LP2 is even vervreemdend als verwarmend, even intrigerend als indringend. LP2 is als niets anders.