De uit Baltimore afkomstige vierkoppige band Horse Lords maakt al sinds 2012 muziek die polyritmiek, noise en improvisatie met elkaar verenigd. Met microtonale nuances. Dat klinkt als moeilijke muziek met een hoog nerd-gehalte. Toch klinkt de gelaagde en complexe muziek op The Common Task verrassend fris en aanstekelijk.

Het openingsnummer Fanfare for Effective Freedom zet de toon voor de rest van het album. De simpele dreunende puls aan het begin van het nummer wordt eerst alleen nog omarmd door kinderlijke, hoekige ritmes. Gaandeweg winnen deze steeds meer aan complexiteit. Herhalende gitaarloopjes en stuurse akkoorden voegen nog meer patronen toe. Deze patronen, en de briljante ritmes van drummer Sam Haberman, blijven langzaam verschuiven waardoor het ritmische weefgetouw voortdurend en bijna onmerkbaar van vorm verandert.

Waar veel minimal muziek (letterlijk) eentonig is en blijft, staat de muziek van Horse Lords onder harmonische spanning. Gitarist Owen Gardner voegde extra frets aan zijn gitaar toe zodat hij ook microtonen kan spelen. Naast ritmische verschuivingen klinken dus ook (subtiele) verschuivingen om de grondtoon van de muziek. Deze wringende bewegingen geven de muziek nog meer dynamiek. Hoe dat klinkt is goed te horen op Against Gravity. Als verschillende saxofoonlijnen en hun boventonen op elkaar gestapeld worden, stijgen ze langzaam op boven de muziek, fluitend en gierend als een ketel met kokend water.

Binnen en tussen de soms bijna wiskundige orde van dit album is er dus ruimte voor lawaai en chaos. Een ander mooi voorbeeld daarvan zijn de warme, kleurrijke ritmes en geluiden op Peoples Park die langzaam worden overstemd door wel heel erg tegendraadse trommelritmes. Dit spelplezier is ook op de rest van het album te horen, en dat is knap. De ritmische complexiteit van de muziek vergt discipline, maar de strikte en herhalende ritmes scheppen ruimte, beweging en vrijheid.

The Common Task is daardoor een meeslepend album waarop discipline, vrijheid, tonaliteit, atonaliteit, orde en chaos soepel naast elkaar klinken. De complexiteit van de muziek klinkt daardoor verrassend simpel en natuurlijk.