Je staart samen met je broer door de etalageramen van een muziekinstrumentenzaak naar binnen, legt het zuur verdiende geld apart en besluit om samen een band te beginnen. Al snel kom je tot de conclusie dat je atechnisch functioneert en geen flauw benul hebt hoe je iets wat als sound door kan gaan weet te reproduceren. Wat doe je dan? Zoek je het heil in een andere hobby, en probeer je voor een aardig bedrag het aangeschafte drumstel en de tweedehands gitaar te verkopen? Welnee, je pijnigt de luisteraar met 1/2 Gentlemen / Not Beasts aan ruim twee uur compromisarme noise in een vijftigtal onversneden pure anti muziek rommeltjes. Half Japanese is al punk voordat het begrip naam krijgt, bewijst dat garagerock niet die afgesloten ruimte dient te verlaten, en is een allergische anti reactie op het latere no wave art avantgardistische experiment. Oftewel hoe verzieken we het clichématige hokjes denken, of gelooft Jad Fair daadwerkelijk in zijn non prestige talent.

Half Japanese is cult, extreem slecht maar wel een gemeende katalysator voor de latere Kurt Cobain genialiteit. Zelfs Moe Tucker van Velvet Underground valt voor deze onbeholpen onhandigheden en verleent zelfs haar slagdiensten om twee albums te voltooien. Het nonchalante omdenken inspireert zelfs een excentrieke band als The Fall. Tegenwoordig noemt men het freejazz inspiratie, maar in principe is het niet veel meer dan ongeschoolde rotzooi. Vervolgens verdwijnen ze rond de eeuwwisseling geruisloos van de podiums, de rol van Jad Fair is nog amper van belang en broerlief David Fair leidt dan al jaren een teruggetrokken gezinsleven bestaan. En dan komt in 2014 totaal onverwachts Overjoyed uit. Hardnekkig onkruid vergaat niet, maar laat zich hooguit kortwieken. Vervolgens verschijnt er jaarlijks een verse woekerende bastaardaftakking. Uit de geplante kiemzaadjes komen vermakelijke albums als Hear The Lions Roar, Why Not?, Invincible en Crazy Hearts voort.

Jad Fair beseft ondertussen ook wel dat een muzikantenbaan er niet inzit, maar als performer treft hij weldegelijk doel. De meewerkende huurkrachten zorgen voor de sfeervolle omlijsting. De entertainer praat met zijn gesproken woord overdracht de boel chaotisch aan elkaar, he is not just the singer of the band, maar wel tot een geraffineerd podiumbeest getransformeerd. De angel is vakkundig verwijdert, maar Jump Into Love steekt nog steeds. Hier ontaard een demonische geestuitdrijving in een nachtelijk huilen naar de maan feestje, waarin oude helden geëerd, gememoreerd en opgeroepen worden. Half Japanese verkeert in een jaren tachtig gothic postpunk modus en geeft hier hun eigen herkenbare onherkenbare draai aan. Jump Into Love, spring in de liefde, verdwaal in de liefde, baad in de liefde en verdrink in de liefde. Spartel en kom bovendrijven.

Het bizarre jazzy It’s OK draait als een vastlopende langspeelplaat om een herhalende riff heen, een kakofonie aan drumterreur met een van zich sprekende Jad Fair die zich ver boven de heersende eendags hypes plaatst. De donkere zware We Are Giants glitterglam bluesrock luidt het verdere verval in. We stuiteren op skippyballen discobollen acid de jaren zeventig door om vervolgens in de nerveuze jungle freakende True Love Will Save the Day zenuwinzinking te belanden. Het marcherende Listen to the Bells Chime rariteitenkabinet is een tot extase oproepende hypnotiserende dancetrip, met een exorcistische Jad Fair sjamaan als voorman.

Het gestoorde Jump Into Love titelstuk toetsenwerk laat de Dr. John bluesgeest in een Día de Muertos dodendans ontwaken. De praatgrage vocalist krijgt ondersteuning van subtiele rondspokende Gorillaz The Answer Is Yes mondharmonica partijen. Dit is dan nog maar een kleine stap naar de druggy Happy Mondays Shining Sun voodoo Madchester sound. De nachtmerrie openbaart zich in de griezelige This Isn’t Funny graftombes. Insomnia angsten en een overdosering aan slecht aflopende kinderliedjes sprookjes paranoia krijgt op het heftige Step Inside vleermuizen gothic een beschimmelde bacteriële kweekplaats cadeau. De onderwereld keert zich binnenstebuiten en hangt wankel balancerend aan een slaapwiegend ragdraadje.

We verlaten het aardse bestaan in de psychedelische gewichtloze Here She Comes krautrock snelwegen. Een bliksemflits naar het hiernamaals, gedragen door futuristische afstompende elektronica. We plukken Shining Stars uit de sterrenstelsel, en zetten een ritueel verbrandingsproces in werking, enkel om de hemel te verlichten. Het exotische Walking Dead Zombie World horrorscenario meet zich met het folky daglicht schuwende Swans werk. Voor een met twee linker handen functionerend boegbeeld levert Half Japanese met Jump Into Love zeker geen half werk af.