De Stones zijn natuurlijk allang niet meer de band die ze waren in de jaren zeventig, maar die invloedrijke periode klinkt nog steeds door, ook bij Gun Club Cemetery. In de bio van deze nieuwe Britse band worden de Stones en The Faces als invloeden vermeld, maar recentere Britpop-invloeden hoor je ook. Maar waar het om gaat: de songs zijn sterk.

De eersteling van Gun Club Cemetary is uitgebracht op het nieuwe label 359 Music van Alan McGee. Hij was de oprichter van Creation Records. In de jaren tachtig en negentig was McGee de grote man achter de successen van Primal Scream, Jesus and Mary Chain, Oasis en de Libertines. Ook bij Gun Club Cemetery hoor ik Britpop-invloeden (Oasis, Charlatans) en bijvoorbeeld Black Rebel Motorcycle Club. Niet verbazingwekkend, want zanger/gitarist Alex Lowe maakte tweede helft jaren negentig deel uit van de uit Oxford afkomstige Britpopband Hurricane # 1. Gitarist Andy Bell ging later bas spelen bij Oasis en Lowe koos voor een solocarrière.

McGee zei in een interview dat hij niet wist dat Lowe ook ballads kon schrijven. Zelf verklaart de zanger-gitarist dat hij tegenwoordig alleen nog maar naar de Stones en de Beatles luistert. Dat hoor je in de smerig rockende opener Hollow Face Of A Shallow Man, met van die lekkere stampende pianoriedels zoals je die inderdaad ook op oude Stones-platen hoort. Daarna belandt het repertoire snel in rustiger vaarwater, met pianoballads en veel akoestische gitaarklanken. Maar de songs nestelen zich goed onder je schedeldak, met dank aan de schuurpapieren stem van Lowe en de meerstemmige vocalen. Pas tegen het einde krijgt de rock ’n roll-kant van de band weer de overhand.

De songs op dit album zijn beresterk. Het klinkt als de plaat die Lowe al jarenlang wilden maken: energiek, mooi, gevarieerd en met die typisch rauwe Britse soul.