Locust Season, het debuut op SmallStone van het uit Boston afkomstige Gozu kreeg terecht zeer lovende kritieken. SmallStone haalt dan ook meestal de krenten uit de pap en ook deze band bleek een schot in de roos. Tijd voor een opvolger, The Fury Of A Patient Man. Een wat saaie hoes, maar gelukkig is dat geenszins een voorbode voor de muziek.

Gozu dendert voort waar ze op Locust Season waren geëindigd. Grote troef van de band is Mark Gaffney. De zanger gitarist heeft zo’n geweldige strot voor dit soort hardrock, hij trekt in zijn eentje al alle nummers naar een hoger plan.

Op het moment dat in mijn linker speaker de repeterende gitaarriff inzet van opener Bald Bull is het volop genieten geblazen. Een slepende song waarin Gaffy redelijk hoog zingt. De dubbele gitaarsolo’s geven dit nummer een melodieuze injectie. Daarna gaat de versnelling een tandje hoger met het lekker rockende en aan QOTSA doen denkende Signed Epstein’s Mom. Charles Bronson Pinchot (wat een coole titel) heeft de vaart er helemaal goed in. Brute metalriffs zetten de gevarieerde song in die vol met breaks en spannende stukken zit.

Gozu hoeft het niet alleen maar te hebben van riffs, maar vooral van goede songs en veel afwisseling. De band doet zelfs een uitstapje naar rock ’n roll inclusief handclaps op Salty Thumb (wat wel wat van Eagles Of Deathmetal weg heeft) en laat zelfs wat een beetje Foo Fighters doorklinken op Ghost Wipe.

Het 21 minuten durende sluitstuk The Ceaseless Thunder Of Surf is een loodzware psychedelische trip vol heavy riffs en uitgesponnen solo’s.

Gozu laat wederom horen een band met vele gezichten te zijn en weet dat toch in een heel duidelijk groepsgeluid te verpakken.