We hebben 4 jaar moeten wachten op dit tweede album van E.T. Explore Me. Maar goed, deze band uit “Harlem Town” is sowieso niet de snelste met releasen. De band is namelijk al sinds 2002 actief en dit is dus pas hun tweede album.  Gelukkig is het wel weer een voltreffer. Drug Me is wel een heel toepasselijke titel voor dit verslavende album.

De band is zeker niet gegaan voor de makkelijke en logische opvolger. Waar Shine vooral een dampende en gierend smerige  garagerock plaat was die het live gevoel heel goed naar de huiskamer wist te krijgen, is Drug Me veel spannender en broeieriger geworden. Echt een hele toffe ontwikkeling.

Het eerste bewijs van deze nieuwe sound konden we al horen op de voorlopende single President / Drug Me. Wat een hit is dat. Het geweldige baslijntje van Jeroen Blijleve is super dansbaar en doet denken aan Roxy Music, maar natuurlijk wel een behoorlijk tikje vuiger.

Het album gaat van start met het relaxte Boots. Een ritmisch orgeltje en lekker vervormde zang van Joost Varkevisser voeren de hoofdmoot, maar het zijn vooral de toffe breaks die dit nummer naar een hoger plan tillen. Even verder op laat de band het broeierige even los en daarmee is Radiate het heftigste nummer met een  een hoog punkrock gehalte, vooral door de zanglijn. Naast President zijn het spannende 98%  en het lome naar Bowie neigende Imperia absolute hoogtepunten.

Maar daar stopt het zeker niet mee. De trip gaat door met bijvoorbeeld Drip Me dat zo van Air afkomstig had kunnen zijn (maar natuurlijk wel een ranzigere variant), terwijl  Lipstick Vibrators weer neigt naar Tom Waits (vanwege het drumwerk van Jeroen Kruijs)

E.T. Explore Me benadrukt met Drug me nog weer eens niet een standaard garage band te zijn en weet vooral heel donker en verslavend om de hoek te komen met een album vol knipogen naar uit jaren 70, 80, dance en  psychedelica.