Gnô is een Frans powertrio dat een muzikaal allegaartje heeft afgeleverd met invloeden uit de metal, funk, pop en rock. In de jaren 90 zouden we het denk ik crossover hebben genoemd. En nu? Laten we het door de extreme mix van stijlen maar muziek noemen voor een zeer open minded publiek. Voor muzikale omnivoren, voor alleseters.

Gnô bestaat uit 3 belachelijk goeie muzikanten en op dit tweede album denkt de band wederom niet in begrenzingen. Downtuned riffs worden gemixt met prachtige harmonieuze samenzang (die combi doet soms aan Kings X denken), funk gaat moeiteloos over in vette rock, maar ook etnische invloeden worden uitgeprobeerd (in het geweldige The Keeper) of ska (In My Place) Deze plaat moet veel, heel veel geluisterd worden om alles te ontdekken. Zelf in de kleinste breaks worden nog allerlei muzikale hoogstandjes in verwerkt.

Zelf omschrijven ze hun muziek als Pantera gemixt met Van Halen en King’s X. Het gitaarwerk doet zeker aan dat van Van halen of Steve Vai denken en de mooie samenzang aan King’s X. En in nummers als Hate Incarnate, Here I Stand zitten inderdaad ook moddervette metal riffs.

Alle muzikale hoogstandjes en geflirt met allerlei stijlen heeft er nergens voor gezorgd dat het geen goede liedjes meer zijn. Daar hebben deze 3 heren juist heel veel aandacht aan besteed.

Gnô is voor mij een absolute verrassing en ik wil een ieder die een brede smaak heeft uitdagen deze cd te gaan beluisteren. Ik weet zeker dat luisteren kopen wordt.