Het IJslandse Fufanu bracht hiervoor al twee volwaardige albums uit, en The Dialogue Series is de samenvoeging van drie eerder verschenen EP’s. Vreemd genoeg kiezen ze er niet voor gekozen om ze in chronologische volgorde te plaatsen, maar worden ze voor het album nog flink door elkaar gehusseld. De ideeën voor het project ontstaan al eerder tijdens het touren, worden toen al min of meer gevormd, om later in de studio een definitief gestalte te krijgen. Wat volgt is een veelzijdig geheel, de muzikanten hebben alle drie voor dit dance album al een andere achtergrond als basis genomen. Deze wordt nog door de rol van DJ en producer Alap Momin ondersteunt welke hier de techno wizards een forse duw in de juiste richting geeft.

Labels is erg rauw en de basis ligt duidelijk in de Electric Body Music die vanuit België jaren geleden Europa overspoelde. Enigszins misvormde zang geeft het een heftig, spookachtig sfeertje, versterkt door een met geluidseffecten gemaakte praatstem, die je als een vreemd buitenaards wezen toespreekt. Die donkere sfeer zet zich in Listen to Me voort, al is het wel heel wat dansbaarder. Hourglass is nog een stuk toegankelijker, meer in het Nu, en sluit hierdoor niet lekker op de vorige tracks aan. Dat ze als support act van Blur hebben opgetreden, is wel duidelijk in het stukje zang op het einde van de track te horen. Het dromerige Chop Chop als trance opwekkend Deep House geheel, laat zich meer op de clubs richten. In de pompende bas hoor je duidelijk de invloeden van jaren 80 synthesizer acts terug. Heel wat minimalistischer, maar net zo zweverig trippen we op de klanken van Pick It Up verder, maar zodra de race geluiden van voorbij scheurende auto’s invallen wordt de sfeer weer dreigender, waardoor we weer terug zijn bij de sound die in het begin werd ingezet. De zang had zelfs op The Dialogue Series een grotere rol mogen hebben, wat ligt die toch lekker in het gehoor. Alsof een chagrijnige Dracula op een podium midden in een feest omgeven door veel lasers en lichteffecten ontwaakt, en dit moeilijk kan verdragen.

De hartslag van Typical Critical krijgt vorm door spacey geluidjes, en zeer gelikte vocalen. Wat een contrast met wat je hiervoor hoorde. Jammer dat er teveel heen en weer geswitcht wordt. Er was natuurlijk ook een mogelijkheid geweest om het bij de uitgebrachte EP’s te laten, en deze ieder op hun eigen naam uit te brengen. Nu mis je een geheel. Beats komen versneld in One Too Many op je af, terwijl de zang weer lekker mellow over komt. Wel goed dansbaar, en als de drums over gaan in de loggere tribal sound wordt het nog beter. Vervolgens wordt er nog met de vocalen geëxperimenteerd, die in herhalende functie terug blijven komen. Crystal & Gold gaat weer naar de club, het tijdperk dat de House zich via Ibiza op het Westerse Europese halfrond ontwikkelt. Geweldig hoe vervolgens het zwaardere industriële geluid hier zich een weg in baant, en wat had ik graag een album gehoord welke zich op deze manier manoeuvreert. Hierin komen de kwaliteiten het mooiste samen.

Nine Twelve gaat van start met een prettige zeurende bas, om vervolgens in ruimtelijke old school synth begeleiding navolging te krijgen. Toch zitten er veel jaren 90 invloeden in verwerkt, en presenteert het zich met een harde triphop sound, welke prima tussen de Bristol klassiekers past. Het dolgedraaide kinderspeeltje laten ze halverwege achterwege, de energie benutten ze vervolgens om het spannendere einde meer op de voorgrond te plaatsen. My New Trigger is een echte cyberpunk afsluiter, vol met dromerige lang gerekte uitgewerkte beats. Halverwege krijg je de indruk dat je in per ongeluk in een ander nummer bent binnen gestapt, de overgang daar naar toe is mooi gemaakt, en zo hebben we tegen het einde nog eventjes een mix tussen Drum & Bass en Jungle.

Zeker geen verkeerde plaat, al komen de verschillende stijlen maar sporadisch tot hun recht. Soms klopt het echter helemaal zoals het geval is bij Crystal & Gold. Over de hele linie blijf ik ervan overtuigd dat Fufanu het hier het beste bij de 3 EP’s had kunnen houden, en daar vanuit moeten investeren in een richting. Nu is het een kruispunt geworden met drie doodlopende wegen.