De zanger van Fokofpolisiekar en Van Coke Kartel , twee Zuid-Afrikaanse bands met een stevige reputatie, zowel in de live uitvoering van de muziek van de bands als door de kritische houding die in de teksten was gegoten, gaat solo. Hier kennen we beide bands niet. Titels als Fokofpolisiekar, Brand Suid-Afrika, Bel Vir Middelfinger en de duiding ‘Explicit’ die bij de teksten vermeld staan, verklappen al iets. De muziek van Fokofpolisiekartel doet denken aan Heideroosjes en Tröckener Kecks. Punk met popinvloeden. Of andersom, zo u wilt.

Op dit ronduit sterke solo-album brengt Francois Bradenhorst een uiteenlopende mix van Zuid-Afrikaanse pop, rock, punk en elektronica die een breed publiek kan aanspreken.  Met een openingstrack die qua start een beetje hetzelfde gevoel geeft als de klassieker Iedereen Is Van de Wereld van the Scene maar die ras overgaat in een meer poppy geluid, zet Francois van Coke meteen de toon. Hij heeft er zin in! En hij geeft ook aan “Behoort aan niemand nie.” Daarmee is helder: Francois is zijn strijdbaarheid niet kwijt.

Een veelzijdig album waarbij de stijlen door elkaar heen lopen, zonder dat dat leidt tot een onevenwichtig album. Sterker, de afwisseling maakt het album juist sterk. Misschien is het wel een zelfde afwisseling als terug te vinden is bij bijvoorbeeld een Herbert Grönemeyer. Niet kiezend voor een specifiek muzikaal idioom maar een combinatie makend van punk, rock, pop en elektronica. Het is een album dat verrassend is en dat het verdient nader beluisterd te worden. De zomerse noot is er ruimschoots op vertegenwoordigd maar het is het album tekort doen door het te schetsen als een zomeralbum. Neem een duik in ‘t onbekende en maak kennis met Francois. Hoewel misschien net zo verslavend als zijn artiestennaam doet vermoeden, is muziek allicht beter voor je gezondheid.