Soms krijg je gelijk zin om te zuipen als je een album hoort. Alleen op het moment van schrijven is het 8 uur ’s ochtends en het kan dus ook te gek. Maar de band verantwoordelijk hiervoor is Chicago’s Flatfoot 56. Dit is verreweg de beste folk punkplaat die ik in jaren heb gehoord. Veel beter dan Flogging Molly of zelfs de Dropkick Murphy’s. Ieder nummer op dit album is raak. Alles klopt, van de productie tot aan de uitvoering.

Grootste blikvanger is zanger Tobin Bawinke die in het bezit is van een rauwe strot en ook nog eens het vermogen heeft om veel melodie en afwisseling in zijn zanglijnen te brengen. Zo kan hij zowel rustige nummers als Shiny Eyes, meezingers als We Grow Stronger en snelle punkrockers als Smoke Blower allemaal naar grote hoogte brengen. Ander krachtig punt is de grote afwisseling in composities. Ook de Celtic invloeden, de doedelzak en mandoline, worden op een niet voorspelbare wijze in de nummers verweven en dat is knap.

The Escape, het intro van de cd zorgt gelijk dat je in de juiste stemming komt, waarna Black Thorn je helemaal naar binnen sleept. Uit dit nummer blijkt al gelijk de kracht van Tobin Bawinke en daarna blijft het een feest voor het oor. Snelle punkrock wordt afgewisseld met meezingers en een paar mooie nummers op mandoline.

In mei staan ze voor 1 show in Nederland (de Kelder in Amersfoort). Gaat dat zien!