De Finse muzikante tokkelt  al tijdens haar tienerjaren op de gitaarsnaren; meteen komen daar eigen songs van. Als zangeres zoektt en vindt ze haar inspiratie in het doorleefde werk van soulsita’s als Aretha Franklin tot ze de blues van Koko Taylor ontdekt, de verrichtingen van Bonnie Raitt laten Erja Lyytinen evenmin onberoerd. Later zou ze tussen haar muzikale studies in Zweden en Denemarken het podium delen met haar grote idolen op een bluesfestival in haar thuisland. In de VS schaaft Lyytinen haar tecnniek bij met leermeesters als Scott Henderson en Keith Wyatt.

Hetzelfde jaar komt de Bluescaravan, een revue van vooral vrouwelijke gitaristen die bij het Ruf label naar Finland en Erja jamt met Anna Popovic en Sue Foley. Dat resulteert in een contract bij Ruf. Met Ansley Lister en Ian Parker wordt Pilgrimage opgenomen in Memphis en Mississippi. Dat is ondertussen zestien jaar geleden en In 2006 volgt nog een Bluescaravan tournee met Lister en Parker en een reeks langspelers voor Ruf, sinds ze naar Tuohi Records overstapte evolueert ze nog sterker naar de bluesrock.

De liefhebbers van het meer rockende genre worden verwend met stevige tracks op dit zelfgeproduceerde album dat uitsluitend met eigen werk is opgebouwd met echo’s van haar helden uit de vroegere hardrock, naast Led Zeppelin en Deep Purple, worden invloeden van Iron Maiden en Satriani vermeld. In Bad Seeds duelleren gitaarriffs slide-interventies die de wat onderkoelde zang ondersteunen, een niet onaardig begin.

Last Girl en Run Away kunnen me geenszins bekoren. Bij de naar de jaren zeventig lonkende titeltrack met de obligate unisono combinatie van orgel en gitaar ontwaken even nostalgische gevoelens en ook de bluesy ballade Never Really Had You trekt even mijn aandacht. Dat geldt ook voor het tweede gedeelte met het ritmische Diamond on the Road, tot de clichématige rockende benadering met overmatige gitaarbijdragen helemaal de overhand krijgt. Het bizarre Love Bites en het wel erg profetische getitelde afsluitende epos The End of Music kunnen het tij helaas niet keren.