Eric Bibb and North Country Far & Danny Thompson
The Happiest Man In The World
De productieve zanger, gitarist/multi-instrumentalist en songschrijver Eric Bibb behoeft op dit medium nauwelijks toelichting meer. Op dit album wordt de in Finland wonende Bibb begeleid door de Finse North Country Far en de legendarische (contra-)bassist Danny Thompson. Kortom, zo’n muzikale samenwerking die alleen maar goed kan uitpakken.
Het zeer karakteristieke, uitermate jazzy contrabasspel van Danny Thompson is te horen op tal van legendarische albums, onder meer van John Martyn, Sonny Rollins, Sandy Danny, Richard Thompson (geen familie), Roy Orbison, Donovan, Davy Graham, Tim Buckley, David Sylvian, Kate Bush en nog vele anderen. In de jaren ’60 en vroege jaren ’70 maakte hij samen met onder meer Bert Jansch en John Renbourn deel uit van folk- en jazzgroep Pentangle. Een CV waar je van stil valt.
North Country Far is een stel Finse multi-instrumentalisten, die z’n vak meer dan een beetje verstaat. Sowieso herbergen de Scandinavische landen een schat aan enorm getalenteerde, eigenzinnige pop-, blues-, jazz-, folk- en heavy metal-artiesten. Bijna alles wat daar vandaan komt moet je in de gaten houden.
De Amerikaan Bibb (64) draait al decennia mee en produceerde al ruim dertig studioalbums. Zijn handelsmerken: laidback singer-songwriterstijl, virtuoos maar sober fingerpicking gitaarspel en een diepe, lichtjes hypnotiserende baritonstem. Countryblues en folk, Americana, waarin de banjo een belangrijke rol speelt. Muziek die oud klinkt, maar gewoon nu is geschreven en opgenomen. Creole Café is daar een goed voorbeeld van.
De meeste nummers op dit album zijn van de hand van Bibb zelf. On The Porch komt uit de Sabbath Poems van Wendell Berry en 1912 Skiing Disaster is van Olli Haavisto en Petri Hakala van North Country Far. Tell Ol’Bill is een traditional, maar gearrangeerd door Bibb. De grote verrassing van het album is in mijn ogen zijn versie van de Kinks-klassieker You Really Got Me. Bibb bakt hier een totaal andere, bijna onherkenbare eigen versie van. Erg knap.
De kritiek is dezelfde als altijd bij Eric Bibb; het is virtuoos, de songs zitten gedegen in elkaar en blijven hangen, de muziek heeft soul en swingt, maar op en duur verlang je naar rauwe rafelrandjes. Het album wordt opgeluisterd met een fraai verzorgd boekje. Een mooi cadeau voor de liefhebber van de betere folk en rootsmuziek.