Liefde en verdriet zijn twee van de puurste emoties die vaak samenkomen op een van de meest heftigste gebeurtenissen waarmee iedereen ooit te maken zal hebben, namelijk het overlijden van een dierbare naaste. In de periode dat Gertjan Van Hellemont met blijdschap zijn familie mededeelt dat hij vader wordt krijgt hij tevens te horen dat zijn moeder nog maar kort te leven heeft. Als hij in dezelfde tijd ook nog zijn oma verliest aan de gevolgen van Corona zondert hij zich af om in alle rust eenzaam te werken aan Heart of a Mother, de vierde plaat van Douglas Firs.

Vervolgens schuiven de overige bandleden aan om het sfeervolle geheel donkerpaars in te kleuren. Broerlief Sem Van Hellemont neemt plaats achter de piano. Dit muzikale talent komt niet uit de lucht vallen en is een erfenis van zijn klassiek geschoolde vader Hubert Van Hellemont. Deze schrijft een indrukwekkend eerbetoon voor het afscheid van zijn vrouw welke als het prachtige instrumentale slotakkoord So This Is It (For Arlette) gebruikt wordt om Heart of a Mother af te sluiten. Verdriet wat niet onder woorden te brengen is, omdat het te veel zeer doet om deze uit te spreken. Een brok in de keel als de pianoklanken de luchtdichtheid tot een minimum terugbrengen en de ingehouden adem in de ruimte laat verstillen.

Alleen al hierdoor ga je totaal anders naar de plaat luisteren. Dit is niet zomaar een nieuwe Douglas Firs plaat, dit is het intieme verslag van een rouwende familie wiens innerlijke band versterkt wordt in een ontroerende sobere verslaglegging welke tevens een hommage aan de vrouw als moederfiguur is. Schepper van het nieuwe leven, en de kern van het gezin. Liefde en verdriet.

Er zit een knik in die optimistische twist waar op eerder werk naartoe gewerkt werd. De levendige doorbloeding heeft te dealen met een afgestorven ader. Een muzikale vernauwing waardoor er andere wegen te bewandelen zijn om uiteindelijk toch tot het hart te komen. Geen bypass operatie, maar nieuw bloed in de vorm van een nieuw aankomend leven. Een toekomstig geluk wat de heftige afgesloten periode een plek zal geven. Met de komst van Roos Denayer heeft Gertjan Van Hellemont de geschikte partner gevonden om de moederlijke kant van Heart of a Mother een extra impuls toe te dienen. De stem uit het verleden die voortleeft in de verzachtende vertrouwelijke vrouwelijkheid en waarmee de binding met zijn moeder intact blijft.

Ondanks de hartbrekende zielenpijn is Heart of a Mother geen zware deprimerende plaat geworden. In de herfst van het bestaan wordt er een beginsel gelegd voor de aankomende lente. Het lange met drones samengestelde What If I Can heeft klagende blues folk elementen om vervolgens over te gaan tot een spiritueel Zen moment van bezinning. Niet voor niks wordt de track halverwege geplaatst. Kerkelijke bezieling, eventjes die intieme rustervaring waarbij de gedachtes gereset worden om vervolgens door blazers een warm afscheid te mogen ontvangen.

Hierdoor ontstaat er ruimte voor de blijdschap in het bejubelende bijna evangelische Delighted, er valt met de op handen zijnde geboorte namelijk ook nog iets te vieren. Hiermee lijkt de cirkel weer rond te zijn, maar net buiten het gezichtsveld blijven de bloederige rafels en gebroken inkepingen zichtbaar. Heart of a Mother wordt uitgebracht op het eigen Arlette label, welke tevens de voornaam van de moeder van de zonen Van Hellemont met zich meedraagt.