Vanuit de krautrock scene legt met de nadruk overduidelijk sterk op het futuristische minimalistische synthpop gebeuren. De Electronic Body Music pioniers van Deutsch-Amerikanische Freundschaft buiten dit met hun avantgardistische visie vermengt met de nodige Neue Deutsche Welle invloeden verder uit en inspireren hiermee een jongere lichting muzikanten. Sebastian Lee Philipp noemt begrijpelijk zijn donkere Der Räuber und der Prinz elektro project naar een van de bekendste nummers van DAF. Een gedurfd experiment, wat echter helaas maar een handje aan tracks oplevert. Na dit kortstondig veelbelovend bestaan maakt hij samen met bandmaat Ralf Beck een doorstart met het succesvollere Die Wilde Jagd. De rol van Ralf Beck is vrijwel uitgespeeld als in februari het vierde album Ophio verschijnt.

Na de instrumentale gelijknamige Die Wilde Jagd plaat verschuift het accent steeds meer richting gezongen passages, steviger rockwerk waarbij zelfs ruimte voor jankende gitaar is. Die Wilde Jagd is duister sexy, emotioneel slepend en onheilspellend onvoorspelbaar. Sebastian Lee Philipp is de uitnodigende gastheer en schemerwereldburgemeester van dit beangstigende rariteitenkabinet. Hij lokt met volle overtuiging het aanwezige publiek zijn lugubere verlaten nachtclub spookhuis binnen. Een kitscherige kermisattractie met de nodige identificerende spiegelwanden, waarmee men diep in zijn eigen kwetsbare ziel kijkt. De serene stilte is slechts schijnbedrog in een mistig klankenpallet. Ein Anfang, een introductie, als de deuren zich als krachtige gespierde armen sluiten is er geen weg terug en volg je gehoorzaam de drie kwartier durende trip, waarna Sebastian Lee Philipp je een unieke ervaring rijker bij de uitgang aflevert.

Het ontketende Ophio titelstuk bevrijdt zich van de wereld, sociale netwerken en vastgelegde regeltjes. Zwevende tussen de kosmische sterrenhemel en de laatste fysieke binding met het aardse. Ophio is de angst voor het definitieve onwetende, zwem niet te ver voor mij uit, laat mij niet alleen in onzekerheid achter. De dreiging schuilt niet zozeer in de elektronica, maar juist in de afrondende humane cello arrangementen van gastspeler Lih Qun Wong (Lihla). De vintage Perseveranz beleving is een laatste terugblik naar het bestaan, flashbacks naar het verleden. Veel retro mechanisme, hypnotiserende trance, tijdsklokken met een doodsgalm, overspannen violen en daarboven het overkoepelende dirigerend vermogen van Sebastian Lee Philipp.

Het natuur ontwakende Gnafna Nie ontwikkelt zich tot een onderzoekend nieuwsgierig intermezzo, waarna de fluisterende ademhalingsoefeningen van het verleidende The Hearth het overnemen. De eerder genoemde Lih Qun Wong (Lihla) sierde de Atem livebelevenis op, en ook nu zorgen de beeldende vocalen van deze Oosterse schoonheid voor een prachtig uitgekristalliseerd sensuele dark triphop effect. Ook drummer Ran Levari staat Sebastian Lee Philipp ook tijdens die concertreeks bij, en levert tevens in de studio een imponerende bijdrage. Het warme The Hearth welkom blijkt een hallucinerend gezichtsbedrog, het vuur is gedoofd, de kilte is heerseres over de donkere ruimtes.

Het drukkende In Wonnenhieben extase opwekkend liefdesspel met zijn spaarzame sobere orkestrale pianotoetsen, nachtwerk verhaallijnen en de zuigende zangpartijencombinatie van de zacht fado neuriënde Nina Siegler en de Sebastian Lee Philipp romantiek sluiten hier verraderlijk gepassioneerd op aan. Met de mysterieuze occulte Kelch trance verzilvert Die Wilde Jagd de felbegeerde plek in de Bureau B stal. Typisch uitgesneden maatwerk voor deze vooruitstrevend elektronisch gerichte platenmaatschappij. Het mythologische licht symfonische Ouroboros natuurfilosofie symbool maakt de cirkel rond. Uiteindelijk vernietigt het kwaad het overige kwaad totdat er alleen maar eenzaamheid en verdriet overblijft. Ook hier is er een prachtrol voor zangeres Nina Siegler weggelegd, welke de open gebleven hiaten op sierlijk oriëntaalse mystieke wijze aan elkaar lijmt.

Het is een gezonde ontwikkeling dat Sebastian Lee Philipp zijn pad verbreedt, en zich steeds verder van die elektronische basis distantieert. Ondanks de beklemmende ondertoon zorgen de laagvliegende strijkers voor een menselijk ademend karakter. Hierdoor sluit het perfect op die Atem concertervaring aan. Ophio van Die Wilde Jagd is een echt bijzonder Bureau B buitenbeentje, een mooi gegeven dat dit toonaangevend recordlabel ook regelmatig net buiten de gangbare elektronica lijntjes denkt en kleurt.