Het Rotterdamse Dawn Brothers gaat op hun vierde album terug naar de energieke rootsmuziek van het debuut Stayin’ Out Late uit 2017. In de tussenliggende jaren hield de band zijn reputatie hoog, onder meer door een goed ontvangen samenwerking met DeWolff in 2022 – het album Double Cream – die de band extra naamsbekendheid opleverde.

Het had even geduurd voordat de band in 2020 weer op een productief spoor kwam en stappen kon zetten richting een nieuwe plaat. Samen met ‘vijfde bandlid’ Paul Willemsen kwam Dawn Brothers echter weer in de juiste creatieve stemming. Er werd er lustig op los gejamd en bandleden wisselden van instrument. Relatief snel werd Alpine Gold een feit. Een veelzijdige plaat die regelmatig de jaren zestig ademt.

Dawn Brothers serveert een paar lekkere no-nonsense tracks: Lucky is een helder en pakkend nummer over het licht zien door de liefde. Een song die put uit de vroegste popjaren. For Better or Worse is lekkere opbeurende en energieke rootsrock die niemand voor het hoofd zal stoten. Sheryl Crow is het resultaat van een jam waarbij de bandleden van instrument wisselden. Een lekkere drive en een lichtelijk bizar thema: Sheryl Crow, Cat Stevens en Eddie Vedder trekken als vrijbuiters door het land. Ook de ongecompliceerde, fijne retro-pop/rock van Mona Lisa is het resultaat van een instrumentenruil.

Alpine Gold verwijst naar een bloem die in de bergen groeit. De slepende titelsong trekt een vergelijking met een meisje dat een betoverende lach heeft en is een hoogtepunt, dankzij een lekker authentiek drumgeluid, orgel en een fuzzy gitaar. Whippoorwill heeft mystieke trekken en verwijst naar een vogel die de dood aankondigt. Een originele track met twee gezichten: sfeerrijk voortstappend met enkele uitbundige oprispingen.

Je kunt hier en daar horen dat Dawn Brothers niet vies is van bijvoorbeeld The Band. Het geluid van het viertal gaat echter vele kanten uit. De hand van producer Paul Willemsen, die onder meer met Michelle David werkte, is daarin ook hoorbaar. Dancing All over Town bijvoorbeeld, is een klassieke, diepe sixties-popsong met een heerlijk orgel en appetijtelijk gitaarwerk. I Am a Singer mag er ook wezen; nergens vernieuwend maar gewoon een goede, subtiel ingekleurde powerpopsong. Een rustpunt als The Breeze is een moment waarop Dawn Brothers alles op dromerige wijze even loslaat.

De eerdergenoemde ‘terugkeer’ naar de begintijd van de band wordt verder geïllustreerd door het afsluitende Wanting Your Love So Bad, een oorspronkelijk instrumentaal nummer dat nog op de planken lag. Het laat zich luisteren als een soort bewerkte traditional, gestut op trage drumklappen en verrijkt met akoestische gitaar en mandoline. Het is een kleine maar waardige afsluiter van een uitstekende plaat.