Destijds werd een jonge Guy Clark  door Townes van Zandt en zijn vrouw ingehaald in Nashville. Voor de uit New Hampshire afkomstige, eclectische georiënteerde folkman David Olney stak Townes destijds evenmin zijn bewondering onder stoelen of banken.  Hij prees uitvoerig de songwriterstalenten van de in de vroege jaren zeventig eveneens definitief naar het countrymekka verkaste troubadour. Enigszins in de luwte bouwde Olney onverstoorbaar een indrukwekkend oeuvre uit.

Ruim twee jaar geleden leverde Olney nog het voortreffelijke This Side or The Other af, zijn allerlaatste werkstuk dachten we lange tijd. Nauwelijks anderhalf jaar nadien overleed hij onverwacht op het podium tijdens een concert in Florida en zocht zijn oude vrienden Townes en Clark op in de muzikantenhemel.

In Nashville ontmoette Olney Anana Kaye, een zangeres en pianiste die in 2017 samen met haar partner gitarist Iraki Gabriel vanuit Georgië via New York in het songwritersmekka belandde. Het trio musiceerde vaak op spontane sessies tijdens de vroege uurtjes in een bistro inde buurt van het station. Er ontstonden songs die nadien werden vastgelegd in de studio. Zo kunnen we nu genieten van die muzikale wisselwerking die vakkundig werd vastgelegd door producer Brett Ryan Stewart op Whispers and Sighs dat nu alsnog postuum verschijnt.

Na The Station, een melancholische door Kaye gecomponeerde, intro met strijkers, volgt My Favorite Goodbye, een op piano en cello en viool zwevende, door Olney gezongen ballade. My Last Dream of You is een van het handvol songs die John Hadley als co-auteur vermelden. Als je met het, charmant zwoele, ietwat fragiele stemtimbre van Kaye geconfronteerd wordt, begrijp je meteen wat Olney overtuigde.

Olney  en Kaye zingen beurtelings, prevelende ballades op zwierige vioolklanken terwijl  n Lie to Me en in The Last Days of Rome, door Olney gedebiteerde bulderende donderpreken door vlijmscherpe, rockende gitaarriffs worden onderbouwd. In combinatie met zwaar aangezette drumroffels en een snerende sax lijkt het eerder op een fragment van een Stones-sessie uit de jaren zeventig.

De intiemere momenten zoals het tedere, met strijkers omlijste, Behind Your Smile en de romantische pianoballade Whispers and Sighs met Anana op het voorplan overtuigen eveneens moeiteloos. Het afsluitende luikje is evenmin te versmaden. The World We Used to Know is een ontluisterd mooie passage die in een ongemeen rauwe pessimistische ontknoping uitmondt. Een smachtend, gracieus voorbij walsend Tennessee Moon en The Great Manzinni  een wonderlijke finale refereert naar een magische verdwijn act. Geeïnspireerd songwerk dat onveranderlijk aangrijpt vanaf de eerste beluistering  Whispers and Sighs is een waardig afscheid van een geniaal troubadour.