Slechts drie singles bracht William Daron Pulliam, alias Darondo, uit in zijn korte, grillige carrière in de jaren zeventig. Toch zorgde zijn tweede single, het nummer Didn’t I, voor zoveel airplay dat het zowaar een bescheiden ‘Bay Area’ R&B-hit werd. De in 1946 in Berkeley geboren Darondo mocht zelfs een keer als openingsact voor de grote James Brown optreden.

Helaas hield Darondo de muziekindustrie in 1974 al weer voor gezien, nadat zijn voormalig producer Ray Dobard er met zijn geld vandoor was gegaan. Tijdens zijn verdere loopbaan groeide hij uit tot TV-persoonlijkheid en kreeg zelfs een eigen wekelijke show, Darondo’s Penthouse After Dark, vol komedie, video’s en veel ruimte voor jong nieuw talent. Daarnaast had hij ook een kinderprogramma, Tapper The Rabbit. Halverwege de jaren tachtig verliet Darondo de TV-wereld, nam een sabbatical en ging op wereldreis, om vervolgens een aantal jaar op de Caribische eilanden actief te zijn als entertainer op een cruiseschip. Uiteindelijk keerde hij weer terug naar San Francisco’s Bay Area om zit daar te settelen als lichamelijk therapeut. Met een onorthodoxe aanpak waarbij hij muziek en entertainment inzette, behandelde hij succesvol patiënten die niet te genezen bleken via andere methoden.

In 2005 zocht en vond Bay Area-funk expert Justin Torres Darondo, wat leidde tot het eerste live-optreden van Darondo sinds dertig jaar. Dit mondde uiteindelijk uit in het in 2006 door Ubiquity Records uitgebrachte Let My People Go, dat naast 5 van de 6 single-kanten van destijds, 4 nummers bevat die Darondo zelf nog had liggen.

En nu is daar dus het verbluffend fraaie Listen To My Song – The Music City Sessions, een schitterende, uit de archieven teruggevonden, collectie van 14 soul-en funksongs (plus de 2 eerder uitgebrachte nummers Didn’t I en Listen To My Song). Darondo, een serveerster die hij altijd tipte gaf hem indirect deze naam: ‘Daron got dough’, die in de jaren zeventig zwom in het geld en zich altijd omringde met vele vrouwen, verdiende zijn geld voornamelijk door de handel in onroerend goed, al ging regelmatig het gerucht dat hij als pooier de kost verdiende, hetgeen hij altijd ten stelligste heeft ontkend. Muziek was zijn echte passie. Dat bewijs wordt overduidelijk geleverd op dit ‘verloren’ album vol takes opgenomen in California 1973-1974.

Vanaf de funky opener I Don’t Understand It is het een groot funk-en soulfeest. De heerlijk opzwepende, door blazers gedreven, funktracks I’m Gonna Love You, Luscious Lady, King’s Man en vooral het aan James Brown refererende Get Up Off Your Butt zetten de toon voor dit geweldige album. Het relaxt groovende Gimme Some, de hit Didn’t I, de zwoele soul van I’m Lonely, Do You Really Love Me en Listen To My Song zijn andere uitstekende voorbeelden van pure hogeschool-soul. De sound van Darondo doet niet alleen denken aan bijvoorbeeld Al Green en Smokey Robinson maar ook aan Ohio Players, James Brown en Sly & The Family Stone, het funky vakwerk zeg maar.

Dankzij muziekarchivaris Alec Palao is Listen To My Song – The Music City Sessions nu voor iedereen toegankelijk. Een welkome verrassing die elke soul-en funkfan zeker zal aanspreken!