Cracker-frontman David Lowery maakte met zijn andere band Camper Van Beethoven al enkele albums over Californië maar kennelijk had hij nog genoeg ideeëen om ook met Cracker een album te wijden aan The Golden State. Berkeley to Bakersfield is een dubbelalbum. De 73 minuten muziek hadden prima op een enkele schijf gepast maar gezien de thematiek van de plaat is een dubbelaar wel zo voor de hand liggend: schijf 1, Berkeley staat voor het bolwerk van Californische vrijdenkerij in het noorden van de staat terwijl Bakersfield verwijst naar de conservatievere stad in de zuidelijke binnenlanden van Californië. Muzikaal gezien mondt dat uit in pittige poprock met wat folk- funk- en punkinvloeden op Berkeley en vrij conventionele country(rock)songs op Bakersfield.

Op Berkeley horen we eindelijk weer eens de klassieke line-up van Cracker die in 1993 met het fijne album Kerosene Hat en de hit Low flink de aandacht trok. Het levert een leuke set songs op waarvan Torches And Pitchforks direct opvalt. Deze bedrieglijk lieflijke folky openingssong is bij nader inzien bijzonder strijdvaardig en anti-autoritair. Zoals we van Cracker gewend zijn horen we ook weer een aantal pakkende, bijna speelse songs: March Of The Billionaires laat maffe koortjes horen en in El Comandante duikt een zak weed op. Cracker is nog steeds de band die zichzelf niet te serieus neemt en ambachtelijk vakmanschap koppelt aan een flinke amusementswaarde.

Hoewel de band nergens écht verrast is er variatie genoeg: funky rock (El Cerrito), lekkere hardrockriffs (You Got Yourself Into This) en wat meer compositorisch avontuur in het brutale Life In The Big City, waar de band de tijd neemt voor een onverwachte break alvorens weer lekker catchy naar het einde te koersen.

De countrysongs en rootsrock op Bakersfield kennen weinig bijzondere hoogvliegers en lijken zonder veel moeite uit de mouw geschud te zijn, zonder dat dat nu een vervelend album oplevert overigens. Integendeel, Cracker liet zich voor deze songs ondersteunen door een keur aan gastmuzikanten. De band wilde kennelijk toch werk maken van zijn hommage aan de country(rock) uit Bakersfield.

Almond Grove is een beeldend familierelaas met lekkere banjo en dito rockabilly drums: ‘…back to the cotton fields, the almond groves…’ De rootsrock van Get On Down The Road wordt gekleurd door steelgitaar, harmonica en een lekkere frisse piano. Je ziet zo het stof achter de pick up truck opwaaien, bij wijze van spreken. I’m Sorry Baby is behoorlijk traditioneel maar verschiet van kleur door een effectvolle gitaarsolo; een aangename verrassing. Afsluiter Where Have Those Days Gone is al ruim anderhalve minuut aan de gang als Lowery alsnog achter de microfoon kruipt. Niets geen instrumental, maar een langzaam aanzuigende slotsong.

Berkeley to Bakersfield moet het afleggen tegen oudere krakers uit de jaren negentig als Kerosene Hat en The Golden Age – platen die sprankelden en vele memorabele tracks en leuke details kenden (ook in het artwork overigens) – terwijl ook later werk als Greenland en Forever wellicht net even meer overtuigden. Deze tiende Cracker is echter wel een plaat die de fans gewoon moeten beluisteren; niet alleen horen we een schijf lang de originele line-up aan het werk, de 18 nieuwe songs vormen ook een onderhoudende en aangename muzikale reis door Californië. Een tijdloos album, dat net zo makkelijk in de jaren negentig gemaakt had kunnen zijn.

Tracklisting Berkeley To Bakersfield:

Berkeley:

1. Torches and Pitchforks
2. March of the Billionaires
3. Beautiful
4. El Comandante
5. El Cerrito
6. Reaction
7. You Got Yourself Into This
8. Life in the Big City
9. Waited My Whole Life

Bakersfield:

1. California Country Boy
2. Almond Grove
3. King of Bakersfield
4. Tonight I Cross the Border
5. Get on Down the Road
6. I’m Sorry Baby
7. The San Bernardino Boy
8. When You Come Down
9. Where Have Those Days Gone