Aan de hand van medemuzikanten gitarist Sean Reilly, bassist Dom Potts en drummer Alex Johnson zet Jack Kenworthy de eerste stappen in Colouring. Deze band brengt de heerlijk swingende elektrowave mini album Symmetry uit, waarna voornamelijk de stilte heerst. Die stilte staat centraal in het vijf jaar later verschijnende sober volwassene Wake. Colouring is ondertussen geen band meer, maar geminimaliseerd tot het eenmansproject van Jack Kenworthy. Tijdens de afronding van Wake krijgt zijn gezin van Jack Kenworthy een zware klap te verwerken als bekend wordt dat zijn zwager kanker heeft. Alle aandacht verlegt zich naar het elkaar ondersteunen, hulp bieden, praten en er vooral dus voor elkaar zijn. Muziek is slechts bijzaak.

Desondanks is het ook een therapeutische manier om deze onrust een plek te geven. De uit Nottingham afkomstige Jack Kenworthy pakt het leven weer op, en in zijn geval bestaat dat uit het liedjes schrijven. Het fragmentarische For You ligt letterlijk en figuurlijk in het verlengde van Wake. Het waakproces waarbij iedereen geleefd wordt, de witte doktersjassen, het nachtlicht, de lange koude ziekenhuisgangen, het ontwaken en de herhaling. De beat als het tempo van de hartslag, de beat als het ritme van het leven. I Don’t Want to See You Like That, uiteindelijk wil je dat het verdriet niet zichtbaar is, dat je partner niet onder de druk en pijn ten onder gaat. De I Don’t Want to See You Like That breakbeat jazz is vrolijke tragiek, een opbeurend nummer, waarbij de vluchtig gezongen zinnen voor het feit symbool staan dat je zo snel mogelijk dit proces wil vergeten, afsluiten, verder leven.

How’d It Get So Real? Het verdovende gevoel als de dagen geleefd worden en je steeds verder van elkaar verwijdert raakt. Het slopende verwerkingsproces is een aanslag op relaties, maar brengt levens ook dichter bij elkaar. Het licht aan het einde van de tunnel is gedoofd, de batterij raakt leeg. De schijnwereld is de realiteit, de realiteit is dat de wereld doordraait, maar hier in een kleine ruimte tot stilstand komt. Een ieder verwerkt het dus op zijn eigen manier. Jack Kenworthy verwoordt zijn liefde in het schrijven van nummers. Over hemzelf, zijn geliefde, zijn zieke stervende zwager, kortom de familiebanden. Je haalt die liefde dus uit je naasten, en als die ketting dreigt te breken pak je alle mogelijkheden op om deze sterk en helend te houden. Uiteindelijk vier je in het afsluitende For Life en Big Boots vooral het leven, een optimistische kijk op de toekomst, waar dierbare herinneringen een glimlach op je gezicht bezorgen.

A Wish & Small Miracles, hoop op beterschap, hoop dat een lijdensweg bespaard blijft, we vervullen de laatste levenswensen en hopen er met een goed gevoel op terug te kijken. Wensen, klein diep uit je hart. Love to You, Mate documenteert de aanloop naar het rouwproces, biedt steun in het rouwproces en is een mooi eerbetoon aan een vroeg overleden kameraad, een goede vriend, een zwager. Het Love to You, Mate titelstuk wordt prachtig gedragen. De lege plek zal tijdens de familiebijeenkomsten nooit opgevuld worden, de boeiende verhalen zijn voor altijd op deze dagen aanwezig. Jack Kenworthy deelt iets kleins intiems met de buitenwereld en doet dit eervol en met respect. Hopelijk biedt Love to You, Mate steun aan mensen die in een soortgelijke situatie verkeren.