In de recensie van de lichtjes fantastische voorganger Lonesome As A Shadow kwam de niet bepaald rooskleurige voorgeschiedenis van de country troubadour al ter sprake. Nauwelijks een week na het voltooien van de opnamesessies  onderging Charley Crokett een levensreddende open hartoperatie. Met The Valley kijkt hij uitgebreid terug op zijn harde leven dat begon in het grenstadje in San Benito in de vallei van de Rio Grande en latere omzwervingen.

Die levensloop wordt overigens bijzonder accuraat geschetst in de schrijnende titeltrack het van de nodige snarentwang en  jankende pedalsteel gelardeerde titeltrack “If you asked me where I’m going I can’ tell cause I don’t know but in my mind I see the Valley, you should see the way it glows”. Die knagende onzekerheid over de toekomst beïnvloedde ongetwijfeld de opnamesessies en is alomtegenwoorddg. Het door fiddle ritmische handgeklap en zang van Brennen Leigh ondersteunde Borrowed Time werd samen met Evan Felker, de bezieler van The Turnpike Troubadours, gecomponeerd. Het op en rockabilly beat hinkelende The Way I’m Living beschrijft de rusteloze omzwervingen zonder  enige spijt,“If the way I’m living seem like just a mess, believe me I would choose this life over the rest.”

Drummer Jay Moeller was van meetafaan overtuigd en introduceerde Crokett enkele jaren geleden in Austin bij  Billy Horton, actief als bassist en of producer bij Asylum Street Spakers, Hot Club Of Cowtown, Deke Dickerson, Jimmy Vaughan en Nick Curran  en talloze anderen die in zijn Fort Horton Studio in Wyldxood Texas passeren. Horton werkte, evenals Moeller, eerder samen met Crockett ’s debuut en de Lil’ G Projecten Honky Tonk’s Jubilee en Blue Bononza. Ze delen Croketts visie over de veelzijdige, unieke muzikale benadering die traditionele country, bluegrass en honky tonk met countrysoul, Tejano elementen en invloeden uit Louisiana vermengt, een ruim muzikaal spectrum dat weerom uitgebreid aan bod komt op The Valley.

Crockett schakelt met zijn rasperige stem over van ritmische op enerverende picking en orgel laverende tracks zoals 5 More Miles, een uit de Appalachen weggerukte whistlesong Big Gold Mine naar in weemoed gedrenkt croonerswerk, 10 000 Acres en het van Buck Owens afkomstige Excuse Me vormen samen met de reprise van If Not The Fool een meeslepend trio. Gelukkig gaat het nu wat beter met Crockett, met zijn herstelde hartkleppen kan hij opnieuw het podium op en klinkt de afsluiter Motel Time Again toepasselijker dan ooit.