Het bijna drie jaar geleden uitgebrachte naamloze debuut plaatste Bywater Call in de spotlights. Geheel terecht overigens, het vanuit Toronto opererende combo heeft met zangeres Megahn Parnell en gitarist Dave Barnes uitgesproken troeven in de hand die voluit uitgespeeld worden in een overrompelende blend van behoorlijk stevige rockende blues stevig afgekruid met southern blues en old school R&B elementen. Is het de gepassioneerde zang van Parnell , een oude blueszangers in een jong lijf, de urgente snaarinterventies van Barnes? Het leidt in combinatie met de ritmetandem en blazerssectie met Stephen Dyle en Julian Nalli naar een opwindende  authentieke soulblues sound die je steeds minder aantreft bij het jonge volkje.

Vergelijkingen blijven gevaarlijk maar Meghan’s stembuigingen komen opvallend dicht bij de destijds door Maggie Bell die in de jaren zeventig na een creatief intermezzo bij Stone The Crows met Leslie Harvey op solowerk schitterde. Het is niet alleen de machtige strot die Remain overeind houdt. Het combo assembleert eigenhandig het songwerk dat tussen striemende rockblues van Falls Away en I left Behind naar de strakke funk van Sea We Swim pendelt.  Met telkens een eersteplansrol voor de blazerssectie en orgelman die zich in het onderkoelde Ties That Bind evenmin onbetuigd laten.

Als het even te druk en overdadig dreigt te worden biedt ‘balladewerk’ als Let Me Be Wrong, Fortune , een slepend Lover Down Slow  en Locked even een uitweg maar zelfs in die relatief rustige passages  overheerst een ongemeen broeierige en intense sfeer.

Die wordt het best naar waarde geschat op een podium in een afgeladen festivaltent. Zoals die van (Ge)Varenwinkel komende zaterdag waar we met Bywater Call als headliner ongetwijfeld opwindende momenten zullen beleven.