‘Wat is dit voor kinderachtig gefröbel?’ is mijn eerste gedachte na het starten van deze cd. Het bijgeleverde boekje biedt uitkomst: Tierkreis is een interpretatie van de twaalf opwindbare muziekdoosjes van de Duitse experimentele componist Karlheinz Stockhausen door pianist Bruno Heinen en vijf andere muzikanten. Elk muziekdoosje representeert een teken uit de dierenriem (de twaalf tekens van de Zodiac) en volgens de theorie 12 noten in een chromatische schaal. Stockhausen was naar verluidt een van de belangrijkste componisten uit de vorige eeuw en staat bekend als avant-gardist pur sang. Leuk die reputatie en zijn theorieën over harmonie, maar ik beoordeel muziek graag op zijn meritus.

Aries start zoals gezegd kinderachtig en het neurotische pianospel helpt niet echt. Het springerige basloopje in Taurus en dito pianospel maken het al een stuk draaglijker, maar fijn is anders. Gemini en Cancer blijken zowaar uitstekende jazznummers; Gemini is bijna smooth jazz te noemen dankzij het fraaie saxofoonspel van Tom Challenger. Het nummer is simpelweg een verademing na de irritante start. Cancer is vlotte jazz die aan Sonny Rollins herinnert. De fanfare-achtige melodie van Leo lijkt aanleiding voor de betrokken muzikanten om allemaal een andere partituur te volgen. Wederom een nummer dat meer irritatie dan luistergenot oproept. Het melancholische Virgo met zijn duospel van sax en piano trekt het niveau weer omhoog, maar daarna kunnen we meteen in duikvlucht naar de skip-button want Libra wordt ontsierd door een muziekdoosje. Scorpio kent een basritme dat afkomstig lijkt uit de drum ’n basswereld, maar heeft nogal een experimenteel karakter dat mede door de basklarinet nogal op de zenuwen werkt. Sagittarus is feitelijk een bassolo, maar stelt het geduld niet zo op de proef als de klarinet en dat verrekte muziekdoosje in Capricorn. Aquarius is al net zo flauw als het openingsnummer terwijl Pisces niet meer is dan een exercitie voor basklarinetspeler James Allsopp. Het sluitstuk heet net als het eerste nummer Aries (om de cirkel weer rond te maken) en is net zo bloedeloos als de start.

De oplettende lezer heeft wellicht al geconstateerd dat uw recensent niet bepaald gecharmeerd is van dit experiment. Dit album is m.i. louter geschikt voor doorgewinterde luisteraars die graag eens iets geheel nieuws willen horen. De muzikanten verstaan hun vak en productietechnisch valt er niets op aan te merken, maar luistergenot levert het behoudens Gemini en Cancer, althans voor ondergetekende, niet op. Het was werkelijk een kwelling om het album driemaal te beluisteren voor een “onderbouwde” mening…