Het Braziliaanse Bixiga 70 staat garant voor een boeiende mix van vooral Afrikaanse, Zuid-Amerikaanse en Caribische muziek. De tienkoppige band mixt onder meer cumbia, samba en afrobeat met grooves die het lekkerste van de jaren zeventig in herinnering brengen. De groep, die al eerder samenspeelde met Tony Allen, Seun Kuti & Egypt 80 en Antibalas Afrobeat Orchestra is met Vapor toe aan het vijfde album.

De groep kende bezettingswijzigingen de afgelopen tijd maar heeft dankzij twee percussionistes en een behoorlijk aanwezige toetsenist wellicht meer potentie dan ooit. Wat bleef is de vierkoppige blazerssectie die de muziek zoveel smoel geeft. Bixiga 70 heeft alle reden om lekker uit te pakken dit jaar: niet alleen de opgefriste samenstelling geeft energie, de post-pandemische vrijheid en de recente politieke veranderingen in Brazilië eveneens. De band speelde op de inauguratie van president Lula en keerde voor deze vijfde plaat terug naar hun thuisbasis Bixiga, São Paulo.

Het resultaat mag er wezen. Malungu lijkt kalm maar de track heeft een niet aflatende stuwende kracht die steeds sterker wordt. Ondertussen houdt de band oog voor percussieve details en afgetekende blazerspartijen. Een kleurrijke en warmbloedige muzikale wolk die zich langzaam om je heen nestelt om niet meer los te laten. Na Quarta-Feira laat vluchtige, priemende gitaartjes horen, heerlijke percussie en ritmische, zware keyboards die later gezelschap krijgen van meer spacey geluiden; het is een ongekend energieke seventies sfeermix.

Bixiga 70 temporiseert even op Parajú, een track die van kale Afrobeat doorkleurt naar een dampende mix met een flinke rol voor keyboards. Naar verluidt is er nog een aardig verschil tussen Bixiga 70 in de studio en op het podium. Bij het beluisteren van Vapor krijg je dan het idee dat de band live wel helemaal uit zijn voegen moet barsten; de muziek op dit album is al enorm energiek. De blazers op Marginal Elevado Radial zijn zowel strak als dat ze lekker uitgesmeerd fraseren. Voeg daarbij de stuwende, funky gitaren diep in de mix en we hebben een albumhoogtepunt te pakken.

De band heeft zeker oor voor melodie, dat blijkt vooral in Baile Flutuante. Op het afsluitende Loa Lua lijkt de cirkel die werd ingezet met het kalme begin weer rond. Deze track is rustgevend en neigt zelfs wat naar ambient; de percussie is nog zeker aanwezig maar wordt niet ingezet om op te zwepen. Een mooie afsluiter die laat horen dat Bixiga een dynamische band is. Een band ook die aan zeven nummers genoeg heeft om zijn aanstekelijke en muzikaal grensoverschrijdende punt te maken.

Bixiga 70 speelt op 11 november in TivoliVredenburg tijdens Le Guess Who?.