Het verhaal achter Hadsel spreekt tot de verbeelding. Zach Condon moest veel optredens in 2019 afzeggen. Aanhoudende keelproblemen zorgen niet alleen voor veel geannuleerde optredens maar ook voor vertwijfeling en schuldgevoelens bij Condon. Het liefst trok hij zich terug. Het idee om zich ergens in een hut of huisje in het donkere hoge Noorden te begeven vatte post. Dit idee werd werkelijkheid: Condon trok naar Hadsel, in het noorden van Noorwegen.

Condon maakte het zichzelf niet gemakkelijk en transporteerde veel instrumenten en apparatuur naar zjin tijdelijke verblijfplaats. Een van de omwonenden van Condon in Hadsel had nog een mooie verrassing in petto: hij kon Condon toegang geven tot de lokale kerk, waar een orgel van meer dan 200 jaar oud stond.

Twee maanden lang trok Zach Condon met microfoons en tape machine naar de kerk om in de donkere sneeuwnachten songs uit te werken. Het bleek niet alleen een creatief rijke periode, het was ook een diepgaande ervaring waarbij hij mentale problemen die hij te lang opzij geschoven had, onder ogen zag. Tussen de opnamen door, die paar uur dat het licht was, liet Condon het indrukwekkende landschap op zich inwerken. Na zijn verblijf in Noorwegen maakte hij tijdens de latere corona-periode, in Berlijn, de plaat zonder band af, net als in zijn DIY-begintijd.

Het album gaat indrukwekkend van start met Hadsel, een dwingende en atmosferische opener die je direct de kerk in wenkt. Je voelt de ruimte van het gebouw, de gewijde sfeer. Arctic Forest sluit hier mooi op aan, met drones, handpercussie en woordloze zang. Als een sledetocht in slow motion trekt het stuk voorbij. De mooie symbiose van folk, ambient, akoestica en elektronica Baion vervolmaakt het openingstrio, waarmee Beirut sterk binnenkomt.

Ook de lead track van het album, So Many Plans, trekt langzaam voorbij, als een processie. Nieuwe situaties en perspectieven lijken zich aan te dienen maar het wordt niet helemaal duidelijk of er fatalisme of juist moed schuilt in de song. Het lijkt van toepassing op meerdere nummers op het album. Veranderingen, al dan niet noodzakelijk, hangen in de lucht. Of alles beter wordt, is nog niet duidelijk. Ook de gewijde klanken van Island Life lijken een dergelijk sentiment te kennen.

Trompet, Franse hoorn, akoestisch snarenwerk inclusief bariton ukelele, elektronische beats, percussie, synths en naakte zang; het zijn de typische smaakmakers van Beirut die binnen deze albumcontext echter weer net tot een ander geheel komen. Op Spillhaugen lijkt hij in zijn eentje een heel koor op te trekken terwijl January 18th door het repetitieve karakter, de melodielijnen en de oude synths even de new wave kant op gaat. De tekst is als een kort gedicht:

Round this day
you are on my mind
sent home to rest from
the awful trials

being now
off the ride
a canopy is resting
over my eyes

Oh turn it bright!
Oh turn it bright!

Nadat Süddeutsches Ton-Bild-Studio qua titel en muziek bij momenten de experimentele jaren van OMD in herinnering heeft geroepen, schept de andere single The Tern, tegen mooie ritmetracks weer tweeslachtigheid en voorbehoud: ‘Oh, you’re not too late to find who you are / you’re not too late to find who you are / you’re not too late find… / But oh, I’m not so easy’.

De Hadselkirke, die zo belangrijke plek voor Zach Condon, siert de hoes van het album. Hadsel is een sfeervol en puur album geworden, waarmee Beirut hopelijk nu wel de fans weer kan gaan opzoeken. Voorlopig staan er in februari twee shows gepland in Berlijn. Hopelijk vormen die na bijna vijf jaar afwezigheid het begin van een uitgebreide terugkeer naar de podia.