Op het derde album van Engelse metal/hardcoreband Asking Alexandria is valt er nog steeds genoeg te headbangen en beuken, toch lijkt er meer ruimte voor melodie en cleane vocalen dan op de voorgangers Stand Up And Scream (2009) en Reckless & Relentless (2011). From Death To Destiny is bruut en wreed, maar het lijkt alsof screamer Danny Worsnop en zijn maten ditmaal hun grote voorbeelden in het meer traditionele (hard)rockgenre laten doorklinken, naast screamo/hardcorebands als The Devil Wears Prada en Bring Me The Horizon.

Zo klinkt een nummer als Moving On alsof het is geïnspireerd door zanger/schreeuwer Danny Worsnop’s favoriete band Aerosmith en horen we ook de zogenaamde liefdesbaby tussen Slipknot en Mötley Crüe die Worsnop in een interview noemt op het hele album. Believe is een sterk nummer, waarin de balans tussen screams en cleane vocals (door tevens tekstschrijver en gitarist Ben Bruce) perfect is. Run Free en The Road zijn ook erg in balans, er wordt niet alleen gestompt, maar ook wat gas terug genomen.

Asking Alexandria lijkt over het geheel genomen wat ‘braver’ geworden. From Death To Destiny bevat niet de eurodance-invloeden ofwel crabcore-elementen die we wel vinden op het debuut en ook de hysterische gang vocals die we veel horen op de vorige plaat zijn grotendeels vervangen voor meer traditionele rock ’n roll. Ergens is dat jammer, want een echt eigen geluid laat de band niet horen. Bovendien is de toevoeging van een ‘rock mix’ van The Death Of Me als bonussong niet om vrolijk van te worden, het klinkt ronduit kinderlijk. Maar wellicht zullen er nieuwe luisteraars aanhaken, die voor een wat stabieler en veiliger geluid gaan.