Een wel heel interessant gezelschap is het jonge rijk geschakeerde spiritual jazzgezelschap Ancient Infinity Orchestra uit Leeds, de bakermat van coole jazz uit het noorden van Groot-Brittannië. Met River of Light maken ze gelijk een verrassend sterk debuut.

De 14koppige band wordt geleid door de ambitieuze bassist/componist Ozzy Moysey en heeft in Matt Cliffe, de zo getalenteerde saxofonist uit Matthew Halsall’s band, één van de vaste muzikanten waaromheen de samenstelling van de band steeds weer verandert.

Met twee bassisten, drums, keyboards, harp, viool, cello, twee tenorsaxen, altsax, hobo, fluit en percussie heeft de band de mogelijkheid om imposant uit te bouwen. Met een sound die diep in de spiritual jazz duikt, met directe verwijzingen naar Pharoah Sanders en John en Alice Coltrane.

Moysey is een verrassend jong al gerijpte componist die niet alleen rijke composities voor de 14 muzikanten heeft geschreven maar tevens zijn muzikanten vol de ruimte geeft om te soleren, te excelleren. Af en toe ook dik durft aan te zetten om over de 14 instrumenten ook nog eens een 14-koppig koor, gevormd door vrienden uit Brighton, heen te leggen.

River of Light is een rijk geschakeerde muzikale exercitie die over drie dagen in de zomer van 2023 met alle muzikanten en vocalisten in de studio werd opgenomen. Met veel lol, drinken en eten met elkaar tussen de opnamen door en in volle concentratie voor de muziek, is er een hartverwarmend album tot stand gekomen.

Knap hoe de stukken soms even helemaal teruggaan naar kaal, met fraai pianospel, dan weer uitwaaieren naar volle muzikale rijkdom gevoed door de vocalen naast al die instrumenten. Het levert muziek op die even imposant als volledig tijdloos klinkt. Met veel gezonde ambitie, zoals jonge muzikanten die nu eenmaal hebben, en vol overtuiging en geloof opgenomen.

River of Light bevat tien lang uitgesponnen stukken die elk tot de verbeelding spreken en die gelijk op het eerste gehoor al een aantal kent die optimaal opvallen en beklijven: Rejoycing, het erg fraaie Niyama, het overweldigende, rond een straf duwende baslijn opgebouwde en langgerekte Equanimity, en de ijzersterke titeltrack.

Verrassend ook hoe de band dan weer oosterse invloeden oppakt (Arc of the Sun) en deze glansrijk verwerkt in een rijkgeschakeerde compositie. En dan in albumafsluiter Pharoah Sings hun helden Pharoah Sanders en John en Alice Coltrane met een tekst (de rest van de gezongen stukken zijn tekstloos) alle eer toezwaaien.

River of Light is een imposant debuut dat net als Horizons, het debuut van de tevens uit Leeds afkomstige saxofoniste Jasmine Myra uit 2022, gelijk een  grote nieuwe belofte voor de toekomst van jazz inluidt.