De muziek die het door Dustin O’Halloran en Adam Wiltzie geinitieerde A Winged Victory For The Sullen maakt blijft van ondefinieerbare schoonheid. Ook hun tweede album Atomos intrigeert weer volop.

De twee mannen ontmoetten elkaar, via gemeenschappelijke vriend Francesco Donadello, in Italië, backstage bij een concert van Sparklehorse. Wiltzie speelde mee in de band en O’Halloran had net de soundtrack voor de Sofia Coppola film Marie Antoinette afgeleverd. De mannen vonden elkaar in het plan om een album te maken en daarvoor 9 grand piano’s te gebruiken die allen een rijke frequentie in geluid hadden en daardoor extra ruimte in de klank genereerden.

Verrijkt met breed uitgestrooide, warme gitaarklanken en een dik strijkers ensemble bleek het gelijknamige debuutalbum uit 2011 een prachtige openbaring. Een album vol prachtig melancholische klanken, die waar platenlabel Erased Tapes zo fraai bekend mee is geworden. A Winged Victory For The Sullen ging daarna uitgebreid op tour en daar bleek de muziek op de podia ook volledig tot zijn recht te komen.

Hun nieuwe album Atomos is geen gewoon album geworden. De muziek werd geschreven en uitgewerkt voor een dansstuk van choreograaf Wayne McGregor met dezelfde naam. Het stuk heeft ‘bodies, movement, film, sound and light into miniature shards of intense sensation’ als thema. Het stuk werd in oktober van vorig jaar reeds uitgevoerd maar het was natuurlijk wachten op een albumversie.

De composities, in titels simpelweg onderverdeeld in Atomos I – XII, zijn allen wederom super spannend en prachtig dragend in opzet en fraai opbouwend in klank en sfeer. Het reeds eerder op EP uitgebrachte Atomos VII is daarvan een van de allermooiste. Het geniaal opgebouwde strijkarrangement bouwt laag over laag op tot een fascinerende climax. Als geheel zijn de composities van Atomos nog rijker in opzet dan het markante debuut.