In de psychedelische jaren zestig draait het vooral om wederzijds respect. Muzikanten zoeken elkaar op, zijn aanwezig bij andermans optredens, en spreken die waardering uit. Het gaat eigenlijk pas fout als de druk van buitenaf toeneemt en dat men elkaar probeert te overtroeven. Er is in eerste instantie geen rivaliteit tussen The Beatles en The Stones, het is vooral de media die hier op inspeelt. The Beach Boys werken aan de perfecte Pet Sounds plaat, The Beatles beantwoorden dit met Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Daarna nemen verslavingen het over, en de een na de andere grootheid sneuvelt. Het Zwitserse Shenanygans haalt hun invloed net uit die voorperiode en dompelt deze in een hoog All You Need Is Love sentiment onder.

All The Trippin’ Around is net wat lichter en vrolijker van opzet. Het is een verslaglegging van de twee Ierse broers Dan en Kaylem Hannon-Barry, de half Poolse, half Zwitserse Luki Hellmann en de volbloed uit Zwitserland afkomstige multi-instrumentalist Tom Brunner. Ondanks de gevarieerde universele achtergrond delen ze de voorliefde van de vroeg psychedelica, al zijn ze in de jeugdjaren met bands als Arctic Monkeys, The Hives, en The White Stripes opgegroeid. De sound van Shenanygans heeft verder veel raakvlakken met indiebands die in de jaren negentig vanuit het Nederlandse Excelsior label een kans krijgen om zich aan het grotere publiek te presenteren. Een hoog thuisknutsel gehalte dus, met twinkelend gitaarspel en in het geval van Shenanygans met heel veel harmonieuze samenzang.

Dan kom je al snel bij de surfsound van The Beach Boys en het baanbrekende werk van The Everly Brothers uit. Ook hier ligt de nadruk op de familiebanden, en zijn de muzikanten geheel op elkaar ingespeeld. Bij Shenanygans is dat niet anders, volgens de leden ligt de basis bij de Count On Me track die bassist Luki Hellmann op zestienjarige leeftijd al in elkaar zet. Het verhaal begint toch echt bij de gebroeders Hannon-Barry die elkaar op jonge leeftijd inspireren en uitdagen. Dan en Kaylem verzorgen de leadzang en werken de composities op gitaar uit, maar laten we voor het gemak Count On Me als startpunt nemen.

Normaal schaamt een band zich voor dit soort beginselen, Shenanygans is er juist trots op en dat siert ze. Er is niks mis mee om dat jeugdige positivisme zo lang mogelijk vast te houden. Liefdesliedjes, een onuitputbare bron aan inspiratie. Zelfs de grootste bands als The Beatles en The Stones beginnen hun loopbaan met het spelen van covers en beminnende tracks. Sterker nog, vaak maakt men het groter en vergeten ze de hoofdreden, namelijk het met veel plezier samen muziek maken. Het swingende Count On Me is een onschuldig liefdesliedje over verlangen. Op jonge leeftijd komt het besef al dat dit niet voor eeuwig zal duren. Een hoog “wat er ook gebeurt, we zullen altijd vrienden blijven” gehalte.

I Believe In You is het loslaten. De eerste scheuren vormen zich, het draait om de keuze voor een uitdagend muzikantenbestaan, of stabiele huiselijkheid. Het gaat pas fout als de externe factoren het overnemen. Liefde als hoofdreden om nummers te schrijven, de naamsbekendheid offert diezelfde liefde weer op. With You pakt de duistere Revolver overgang van The Beatles als grondslag en is een volwassen voortzetting van dit thema, net wat rauwer, met duister experimenteel gitaarspel. De onvoorspelbare hectiek staat voor deze ontdekkingsfase, de transformatie naar een onzekere voortzetting.

De vrolijke Brings Me Back break up song camoufleert de tekstdichter zwaarte, Over You vergelijkt de onmogelijkheid om een relationele verbintenis te continueren met een onoverbrugbare taalbarrière. I Believe In You koppelt het onvermijdelijke houden van juist aan cultuurverschillen. Blijkbaar blijft het lastig om deze emoties juist te projecteren en ook So Hard To Get By neemt van die verlatingsangst bezit. Niet iedereen heeft het vermogen van een Paul Simon die vijftig redenen benoemt om een relatie te beëindigen. Ook Shenanygans raakt verslaafd aan de roem en kiest uiteindelijk voor die spannende onzekerheid.

De All The Trippin’ Around roadsong en de ondernemende Where I’ve Been countryfolk stralen dat enthousiasme ook uit. Steden bezoeken, vrienden maken en de bevindingen op papier uitwerken. Want als dat circus eenmaal op gang komt, spendeer je de tijd samen vooral in de tourbus. Hou dat plezier vast. Het realistische Stormy Days en het semi opbeurende jazzy Like Strangers belichten de donkere dagen. Niet elke liefdesrelatie houdt dus stand, niet elke concertreeks verloopt voorspoedig en zorgeloos. Natuurlijk ontstaan er weldegelijk irritaties, maar zolang deze uitgesproken worden en vers materiaal opleveren is dat prima. Het uptempo Good and Evil, een veilige tussenweg zoeken, en juist van die veiligheid mag Shenanygans zich nog meer loskoppelen.