Bij bands als het legendarische Jane’s Addiction houd je altijd je hart vast als ze een nieuw album uitbrengen. Kunnen ze de magie van vroeger nog in herinnering brengen? In het geval van The Great Escape Artist kan maar één duidelijk antwoord gegevens worden: JA!!!

Hoe invloedrijk Jane’s Addiction was voor de L.A scene vanaf de midden jaren 80 werd begin jaren 90 uit de monden van leden van andere L.A. bands als Red Hot Chili Peppers, Tool en ook Guns ’n Roses wel duidelijk. Gedurende de laat jaren 80 was er in L.A. maar één band die voor allen toe deed en dat was Jane’s Addiction. Hun 2 studio albums Nothing’s Shocking (1988) en Ritual de lo Habitual (1990) zijn dan ook meesterwerken. Verslavende powertrips langs de bizarre muzikale geesten van zanger Perry Farrell en de geniale gitarist Dave Navarro die in drummer Stephen Perkins en bassist Eric Avery het perfecte ritmetandem hadden.

Door (zeer) overmatig drugsgebruik viel de band veel te snel uit elkaar. De afscheidsconcerten werden gegeven in de zomer van 1991 als headliner van het door onder meer Farrell opgerichte Amerikaanse muziekfestival Lolapalooza. In de jaren daarna zou de band voor reünies terugkeren maar immer zonder bassist Avery. Met een geslaagd comebackalbum Strays kwam de band in 2004 weer terug aan het front. Een geweldig optreden in Paradiso was al snel uitverkocht. Want hoewel de band in hun thuisland nog steeds onmetelijk populair is, heeft de band ook over populariteit in de rest van de wereld niet te klagen. Bizar genoeg viel de band daarna weer snel uit elkaar. Voor een NME optreden in 2008, waar ze de Godlike Genius Award kregen, kwam, verrassend genoeg de originele bezetting weer bij elkaar. Nou ja…even…toen vertrok Avery weer en kwam oud Guns ’n Roses bassist Duff McKagan bij de band. Dat maakte in de muziekzines gelijk dikke indruk. McKagan was een trots man tot de legendarische band toe te treden, zoals zijn berichten op Twitter en Facebook duidelijk aangaven. Maar voordat de opnamen voor een nieuw album zouden beginnen stapte ook hij weer op.

Na alle toestanden is het des te opvallender dat The Great Escape Artist zo’n geweldig album geworden is. Veel beter ook dan comebackalbum Stays uit 2004. Met aanvulling van TV On The Radio Multi-instrumentalist Dave Sitek werden de tracks opgenomen, waarbij Sitek en Navarro afwisselend de bas ter hand namen. Opvallend is hoe goed de songs die de mannen schreven, zijn. Navarro en Farrell hebben elkaar weer helemaal gevonden. De sfeer is weer heel erg rockgothic zoals de band ook in de eerste periode klonk. (De band zegt altijd zowel door rock en metal als door new wave, gothic en zelfs funk beïnvloed te zijn). Juist die afwisseling in de geniale gitaarerupties van Navarro en die onnavolgbare zang en teksten van Farrell maakten Jane’s Addiction altijd zo spannend en die is nu weer helemaal terug.

Gelijk al bij album opener Underground en vooral de briljante opvolger End To The Lies weet je dat het weer helemaal goed zit. Ook een song als Curiosity, met zijn fascinerende break, imponeert gelijk. Maar eigenlijk doen alle songs dat. Het is daarnaast zeer opvallend hoe vet de productie is. Rich Costy, die eerder onder meer de productie van Navarro’s solo album deed, overtuigt in een tegelijkertijd stevige en donkere dan weer ruimtelijke productie. Alle instrumenten krijgen daardoor een uitstekend geluid mee, lekker veel power ook en Farrell’s stem klinkt nog beter dan in de begindagen.

Juist ook in tracks als Irresistible Force, het geweldige I’ll Hit You Back en Twisted Tales klinkt de band weer opwindend en muzikaal rijk. Ook de songs waar McKagan aan meeschreef (Broken People, het lekker stuwende Words Right Out of My Mouth and Ultimate Reason) overtuigen. Het kan niet anders als dat de band impulsen heeft gekregen door de inbreng van David Sitek en producer Costy en daardoor een prima album heeft gemaakt. Natuurlijk niet een album die zo alle kanten opvloog als hun eerste 2 meesterwerken maar wel een album vol stuwende en dreigende rock zoals je tegenwoordig nog maar heel erg weinig hoort. Laat ze maar weer snel komen spelen ook!