Een nieuwe grande dame de chanson is geboren! Hoewel Measha Brueggergosman (wat een naam!) technisch niet volledig overtuigt op dit tweede album bij Deutsche Grammophon, knalt de sopraan met haar persoonlijkheid en in- en ingevoelige benadering de boxen uit. De Canadese zong een aantal weken geleden tijdens de openingsceremonie bij de Olympische winterspelen in Vancouver. Een betere had er niet kunnen staan. Brueggergosman is groot(s), kleurrijk en innemend.

Dit album is een verzameling van liederen over dromenland. Geen brave slaapliedjes op een rijtje, maar pijnlijk epistels over de dood, nachtelijke liefdesontmoetingen en – vooruit – ook een paar wiegeliedjes. Zo komt het dat Claude Debussy en Richard Strauss gebroederlijk naast elkaar staan. Night And Dreams is een aandoenlijke bloemlezing. Een mijmerend Beau Soir van Debussy, een verrassend lied van Franz Liszt (Oh! Quand Je Dors), Schuberts hartverscheurende Nachtstück, een slaaplied van Manuel de Falla en zowaar een afscheidslied van Mozart (Abendempfindung An Laura)!

Het lijkt misschien tegenstrijdig, maar deze sopraan is op haar best als ze klinkt als een mezzo. De zacht resonerende stukken zitten perfect op hun plek. Haar hoogte is af en toe wat vlak en zou die resonerende warmte goed kunnen gebruiken. Brueggergosmans stem is dus bij tijd en wijle onevenwichtig en ook haar dictie in het Franse repertoire kan beter.

Measha Brueggergosman zou een wereldberoemde operaster moeten zijn, maar kiest voor het lied, met een uiterst theatraal resultaat. Deze imposante donkere dame is fijn gezelschap tijdens het wachten op de lente.

Hier nog een filmpje, waarin Measha Le Temps Des Lilas van Ernest Chausson zingt, track 14 op Night And Dreams:

En nog een leuk filmpje van de opnames van Surprise, Brueggergosmans vorige album: