Eén van de albums die de laatste tijd een positieve indruk heeft achter gelaten is In The Wind, het debuut van het uit Portland afkomstige R.I.P. Alhoewel dit album al in 2016 uitkwam via het kleinere Franse Totem Cat Records, trok de geremasterde versie van het Riding Easy label pas onze aandacht. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. In ieder geval beviel de street doom (zoals ze zelf hun muziek omschrijven) ons wel. Reden genoeg om te kijken of we in gesprek konden komen met deze band. Onze gesprekspartner was frontman Fuzz. Een man die het allemaal niet zo serieus neemt. Dat bleek al in eerdere interviews, en ook in ons gesprek. Maar vermakelijk was het wel.

Staat R.I.P. voor Rest In Peace of heeft het in jullie geval een andere betekenis?
De meeste R.I.P. fans zijn analfabeten, Het idee was om een bandnaam te kiezen dat niet eens een woord is. Ze  kunnen onze fans het misschien onthouden. Daarom kozen we voor R.I.P. Het betekent in ons geval niets, behalve dan onze loyaliteit aan lagere IQ’s, down-tuning en regressie.

Zijn jullie de beste band uit Portland?
Om te zeggen dat we de beste band uit Portland zijn, is net zo iets als zeggen dat je de slimste van de kinderopvang bent. We zijn de beste heavy metal band op deze planeet. We gelden als de blauwdruk die andere bands in Portland hopeloos proberen na te streven, maar niet in slagen. Een blinkend voorbeeld van uitmuntende composities, podiumpresentatie en nederigheid. We spelen alleen lokale shows voor aftrek van de belasting. Het is namelijk liefdadigheidswerk om op te treden voor zo veel ongelukkige mensen.

Jullie bestaan inmiddels vier jaar. Wat hebben jullie voor R.I.P. gedaan?
We hebben allemaal in metal en punk bands gespeeld de afgelopen 15 a 20 jaar Deze jaren hebben ons de tijd gegeven om onze geweldig klinkende street doom, waar mensen op de hele wereld al vreselijk lang op zaten te wachten, te perfectioneren.

In The Wind, jullie debuut album, is eerst uitgebracht door Totem Cat Records uit Frankrijk en recentelijk wordt het uitgebracht via Riding Easy. Hoe is dat zo tot stand gekomen?
Totem Cat ontdekte ons en heeft een geweldige klus geklaard door een prachtig dubbel album uit te brengen dat ongehoord snel verkocht. Toen benaderde Riding Easy Records om het album in een geremasterde versie uit te brengen. Nu heeft de wereld wederom een kans om dit geweldige album in handen te krijgen. We zijn beide labels dankbaar voor wat ze voor R.I.P. hebben betekend en in het verlengde daarvan, de wereld.

Hebben jullie lang over dit debuut gedaan, of hadden jullie misschien de luxe om over een stapel nummers uit voorgaande jaren te kunnen beschikken?
Alle nummers zijn geschreven nadat we de band hadden geformeerd. Er is geen materiaal afkomstig uit andere projecten. We hebben in het begin wel problemen gehad om een stabiele line up te houden en we hadden ook geen vaste oefenruimte. Daarom ging het schrijven van nummers niet zo snel als we hadden gehoopt. Nu dat we alles op orde hebben, gaat het schrijven ook een stuk sneller.

Vertel eens iets over de tours die jullie inmiddels hebben gedaan?
We hebben één Amerikaanse tour gedaan die ongeveer 5 weken heeft geduurd. Twee tours aan de West Kust en ook nog één in Texas. Je moet wel een maniak zijn om een Amerikaanse toer te kunnen volbrengen. Veel te lange ritten, alleen maar hot dogs eten en op de vloer slapen. De tijd die je besteedt om in je afgetrapte van van stad tot stad te rijden, zou ieder normaal mens helemaal gek maken. Gelukkig zijn we dat allemaal al. Ik leef er voor om on the road te zijn. Als het aan mij lag, dan was R.I.P. continu aan het toeren.

Toen ik de eerste keer R.I.P. hoorde deed het me denken aan vroege jaren 80 metal bands zoals Trouble, Medieval en Cirith Ungol. Zijn jullie daar door beïnvloed?
We kregen het idee om trage, laag gestemde metal te spelen door het luisteren naar DJ Screw mixtapes. Ik denk dat dat onze belangrijkste invloed is.

Hebben jullie lang gewerkt om zo’n heerlijk, smerig klinkende vintage sound te creëren?
Pas recentelijk hebben we wat gebruik gemaakt van effect pedalen. We hebben heel lang gespeeld door onze gitaren direct in te pluggen in onze versterkers. We hebben niet de behoefte of het geld om een hele stapel vintage versterkers te kopen. We besteden onze tijd aan het schrijven van riffs. We hebben geen buizen versterkers, geen veel te dure speaker kabinetten. We hoeven geen tonnen uit te geven om vintage te klinken. Met R.I.P. krijg je de goedkoopste en meest hersendode rock ’n roll die je maar kunt bedenken. Dat kunnen we garanderen.

Wat zijn de plannen voor de komende jaren?
We werken aan een EP en LP voor Riding Easy en gaan voor eeuwig toeren. Net zo lang totdat we onze street doom naar de Super Bowl hebben gebracht.