Eindelijk was het dan zover. Na twee maal uitstellen treedt Slayer op in 013. Twee datums waren geselecteerd, maandag 2 augustus en dinsdag 3 augustus, ter vervanging van de originele datums van december 2009. Dit alles naar aanleiding van rugklachten bij frontman Tom Araya en een operatie om deze weg te nemen. Dinsdagochtend nog een verontrustend bericht vernomen dat het concert van maandag afgelast was. Gitarist Kerry King bleek een voedselvergiftiging te hebben opgelopen. Zou deze pech te maken hebben met het nummer 13?

Dinsdagavond ging rond tien voor half tien het licht in 013 uit en begon het intro van World Painted Blood, het eerste nummer van de gelijknamige CD. Met dit nummer begon het live optreden van Slayer. De strijd was gestart en zou zo’n 1 uur en 20 minuten later ophouden. Op ongeveer 10 a 15 meter afstand van het podium heb ik genoten van deze legendarische extreme metal band. Tussen mij en de artiesten ontstond een maelstrom aan lichamen, een zinderende zwetende stomende massa van enthousiastelingen.

Met nummers als War Ensemble, Skeletons Of Society, Dead Skin Mask, South Of Heaven, wist Slayer een intens optreden te verzorgen. Het podium was minimalistisch opgezet met enkel een muur aan marshall speakers. Geen backdrop, geen stage-props, alleen vier muzikanten met hun instrumenten en versterkers. Dave Lombardo drumde als vanouds strak en hard, de gitaristen Jeff Hanneman en Kerry King speelden vol overtuiging en zanger/bassist Tom Araya genoot zichtbaar van het publiek. Het wilde headbangen is voorbij, maar de oorzaak hiervan moge duidelijk zijn.

Er werden vooral veel nummers van hun vierde en vijfde album, respectievelijk South Of Heaven en Seasons In The Abyss, gespeeld. Opvallend was de afwezigheid van Kill Again en Chemical Warfare. De toegift bestond uit South Of Heaven/ Raining Blood, wat verrassend overging in Aggressive Perfector een bonustrack van hun eerste plaat Show No Mercy. Uiteraard werd geëindigd met Angel Of Death, naar mijn weten zo ongeveer de meest controversiële metal song aller tijden. En hiermee sloot Slayer het langverwachte optreden in 013 af. Was het het wachten waard? Nou en of! Slayer heeft zijn strepen dubbel en dwars verdiend.