Portico Quartet overrompelt publiek in St. Johns Church in Hackney, Londen
Een volledig uitverkochte St. Johns Church in het in Oost-Londen gelegen Hackney was de ideale plek voor Portico Quartet om hun laatste album Terrain te presenteren. Het leverde een uitdagende en intrigerende avond op.
Terrain was het album dat begin van de zomer van de band uit Londen uitkwam en spannende nieuwe muzikale vergezichten liet horen. Drummer Duncan Bellamy en saxofonist/geluidskunstenaar Jack Wyllie, de componisten van de tracks van de band, hadden altijd al een hang naar ambientsferen, maar niet eerder wisten ze deze op een album zo volledig te vatten*.
Terrain, als suite opgezet en in drie delen verdeeld, bleek een nieuw hoogtepunt in het rijke oeuvre van de band die muzikaal sowieso al moeilijk te categoriseren is. De band, naast Bellamy en Wyllie bestaand uit toetsenman/hangspeler Keir Vile en toetsenman Taz Modi, normaliter elkaar per gig afwisselend vanavond samen op het podium, werden vanavond vergezeld door vier strijkers.
De fraai verlichte St. Johns bleek de ideale plek om de drie tracks van het album in uitgebreide versies te laten horen. Aangezien het publiek van tevoren wist dat Terrain het thema van de avond was en de band geen afwisselende set balancerend tussen electronic, jazz en ambient zou gaan spelen, was iedereen ingetogen en aandachtig.
Iets wat ook zeker nodig is voor de prachtige stukken die het album kent. Uitdagend om dit concert in een zaal te doen waar iedereen staat. Met de ronduit geniaal spelende Bellamy frontaal in zicht op het podium werd de aandacht als vanzelf naar zijn geweldige drumwerk getrokken. Hij bleek live de motor achter de composities.
Zijn drumwerk, vrijwel het gehele eerste gedeelte van de avond gebruikte hij alleen zijn bekkens, was de basis waarover de band majestueuze sferen optrok die rijk gelaagd en met natuurlijk de hang, het onmiskenbare Portico geluid, sax, toetsen en natuurlijk de fraai ingebrachte strijkers, tot volle wasdom kwam.
Ook het met prominenter drumwerk, want voorzien van snare en toms, voorziene tweede gedeelte van de suite imponeerde door de fraai opgebouwde spanningsvelden, waarna met Terrain III en steeds imposanter drumwerk , door Afrikaanse ritmes aangegeven, de spanning en het enthousiasme van het publiek alleen maar verder opbouwde.
Met speciale gast Hania Rani, die tevens het voorprogramma verzorgde en met haar grote klasse op eigen kracht waarschijnlijk met twee jaar de St. Johns zelf kan uitverkopen, achter de piano (in (Terrain II) werd het concert als toegift prachtig afgesloten.
De uitdaging lag vanavond wel degelijk bij het publiek dat overrompeld werd door de klanken van het octet dat juist door alleen het uitdagende Terrain in zijn geheel te spelen, en niets anders dan dat, de volle muzikale uitdaging zocht. Maar met zoveel overtuiging en begeestering gebracht dat het publiek als vanzelf volledig overstag ging.
Dat Terrain een wel heel uitdagende muzikale stap voor Portico Quartet was werd vanavond wel heel duidelijk. De machtige composities kwamen in de akoestiek van de kerk (cap. 1800 pax en al weken volledig uitverkocht) fascinerend tot hun recht en gaven nog meer diepte aan hun muziek. Het inbrengen van strijkers nog veel meer.
De composities van Terrain op deze manier ondergegaan was een welhaast onwerkelijke ervaring. Nog indringender dan op plaat en ronduit majestueus in uitvoering kwamen de tracks nog veel harder binnen. Overrompelend, indringend en uitermate intrigerend. Een avond om nooit meer te vergeten.
* Terrain is de tegenhanger van Monument, het meer electronic album dat Portico Quartet half november zal uitbrengen. De muziek werd in één lange creatieve flow geschreven en opgenomen maar uiteindelijk werden de composities op eigen kracht en sfeer uitgebracht. Terrain en Monument mogen zeker ook als één geheel, een dubbelalbum zo je wilt, gezien worden.
Foto’s: Joost Adams