Het is niet de eerste keer dat Heaton Park in Manchester het decor is van een langverwacht concert. Negen jaar geleden trokken meer dan 200.000 fans naar het park om drie reünieconcerten van The Stone Roses mee te maken. Nu is het de Homecoming van die andere lokale helden, New Order, die Heaton Park en de wijde omgeving in zijn greep heeft. Niet alleen is het alweer vier jaar geleden dat de band in het eigen Manchester optrad, het is met 35.000 bezoekers ook meteen de grootste headliner show die New Order ooit mocht doen.

Maar er speelt natuurlijk nog veel meer mee op vrijdag 10 september 2021. Engeland heeft deze zomer, na bijna anderhalf jaar stilte, eindelijk weer een aantal grote openluchtfestivals en – concerten mogen zien. Ook voor New Order bleven de podia, na hun tournee door Australië van maart vorig jaar, lang buiten bereik. De sfeer in Heaton Park, dat er vanwege het Parklife festival van de zaterdag en zondag als een volwaardig festivalterrein uitziet, is dan ook op voorhand al weldadig. En de regen blijft uit, iets wat in Manchester natuurlijk bepaald niet gegarandeerd is.

De discografie van New Order is voor een band die al veertig jaar bestaat niet bijzonder lang. Echter, de band heeft zoveel songs geschreven die in het hart treffen, noordelijke, moody songs met een oprechte honger naar de dansvloer, dat ook vanavond de setlist voor de duizenden bezoekers weer een emotionele achtbaan blijkt. Eentje die, zeker ook dankzij de projecties op het podium, voert langs de dagen dat Manchester een grimmige stad was die nog moest opklimmen uit de recessie van de jaren zeventig. In de jaren dat het stemmige zwartwit van Joy Division langzaam transformeerde in de kleuren van New Order, veranderde Manchester ook mee. Natuurlijk via de ‘Madchester’ golf, de legendarische club The Haçienda en de voortschrijdende stadsvernieuwing. Dit collectieve bewustzijn geeft het concert een extra lading die je in weinig andere steden kunt vinden. New Order is een van de weinige grote bands uit Manchester die al die jaren actief is gebleven en dus met recht die back drop van ruim veertig jaar mag etaleren, inclusief indringende beelden uit de Joy Division jaren.

Natuurlijk blijft het vertrek van – en geruzie met – basmonster Peter Hook een open wond. Het staat een mooie avond echter niet in de weg, temeer daar de band alweer bijna vijftien jaar in de nieuwe bezetting speelt met Tom Chapman op bas. En die bezetting gooit er vanavond een mooie show uit, een show die profiteert van een lekker dik geluid, aangevuld met extra elektronica/beats en een functionele maar effectieve lichtshow. De visuals zijn, zoals gezegd, de kers op de taart.

Na een prima eerste kwartier – Regret is natuurlijk een heel geschikte aftrap – wint het concert aan sfeer dankzij oude favorieten als Ceremony en Your Silent Face. Het eerste grote piekmoment komt met The Perfect Kiss, een tijdloze klassieker die de band helaas niet altijd speelde de afgelopen decennia.

De band brengt de laatste single Be A Rebel voor de tweede keer vanavond. Tijdens het concert in Halifax (Engeland) eerder in september kreeg deze track de vuurdoop. Vanavond wint de wat vlakke song live duidelijk aan kracht en valt dan ook lekker. Kort hierna vuurt New Order een supertrio af waarmee de band het pleit definitief beslecht: Sub-Culture, Bizarre Love Triangle en – best verrassend – Vanishing Point, van het album Technique uit 1989.

De band draagt Plastic, van het laatste album Music Complete (2015) op aan Denise Johnson, zangeres bij onder meer New Order, A Certain Ratio en Primal Scream. Johnson overleed vorig jaar op 56-jarige leeftijd. Het vormt de mooie opmaat naar een volgend blok winners, met daarbinnen de hits True Faith, Blue Monday en Temptation, misschien wel het populairste nummer van New Order bij concerten. Al sinds 1981 een enorm geliefde song. En terecht. Een feestelijk einde.

Natuurlijk komt de band terug. New Order liet de Joy Division erfenis tot in de late jaren negentig onaangeroerd bij concerten maar keert sindsdien altijd terug naar die schatkamer. Natuurlijk geeft dit nog meer lading aan de avond: Decades is verrassend, minder indrukwekkend dan op plaat, maar geeft een temporiserende en verrassende scherpe rand aan de avond. Transmission is de enorm krachtige accelerator en Love Will Tear Us Apart het onontkoombare, logische culminatiepunt.

Het is mooi om te zien en horen hoe New Order, én hun thuishaven Manchester, de draad na anderhalf jaar crisis, weer glorieus oppakken. Zo voelt ook deze avond, net als eerdere terugkeerconcerten in bijvoorbeeld 1993, 1998, 2001 en 2011, als een nieuwe start. Dat gevoel zal de band ongetwijfeld meenemen naar de VS, waar New Order een serie avonden met de Pet Shop Boys wacht. Vanavond in Heaton Park is in ieder geval weer eens aangetoond dat concerten een onmisbaar onderdeel van muziekbeleving vormen.