×

Recensie

Alternative

24 januari 2023

New Order

Low-Life (Definitive Edition)

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Rhino / Warner

New Order - Low-Life
Low-Life (Definitive Edition) New Order Alternative 4.5 New Order – Low-Life (Definitive Edition) Written in Music https://writteninmusic.com

Na Movement en Power, Corruption & Lies is het nu het New Order-album Low-Life dat een ‘Definitive Edition’ krijgt toebedeeld. Dit betekent een 1-lp/2-cd/2-dvd-release, inclusief niet eerder uitgebracht of moeilijk te vinden materiaal, alsmede nieuwe hoesontwerpen en een boekwerk.

1985 is niet de boeken ingegaan als een geweldig jaar voor de popmuziek, maar wie zich niet te veel richt op het werk van jaren zestig/zeventig-artiesten in die periode komt ook midden jaren tachtig nog genoeg moois tegen. Denk aan The Smiths,  Echo & The Bunnymen, The Chameleons, Shriekback, Prefab Sprout, Kate Bush, R.E.M., Hüsker Dü, Cabaret Voltaire en Depeche Mode, om maar een kleine greep te doen. En New Order natuurlijk. Het derde album van de Mancunians, Low-Life, kwam uit in 1985 en was een zinderende mix van nieuwe elektronica, pakkende melodieën, krassende gitaren, onontkoombare baslijnen en hemelse synths. Een product van zijn tijd, maar veel eigenzinniger, persoonlijker en meer in hart treffend dan het werk van veel tijdgenoten die in die jaren, al dan niet met de nieuwe gangbare elektronica, ook op het snijvlak van pop en alternatief actief waren.

New Order was een van de beste voorbeelden van hoe je als band zowel gitaren als elektronica en gadgets kunt omarmen. Daarmee bewandelde de band een net even andere weg als bijvoorbeeld de eerdergenoemde groepen Depeche Mode of Cabaret Voltaire, bands die nogal eens in één adem worden genoemd met New Order. Ook The Cure was vergelijkbaar – zeker in die latere jaren tachtig – maar in die band speelden toetsen, samplers en sequencers toch een kleinere rol.

In 1984 nam New Order hun derde album op in de Britannia Row Studios te Londen. Het kwartet had met Blue Monday en het album Power, Corruption & Lies, in 1983 de lat erg hoog gelegd. New Order had na enkele moeizame jaren (die wel prima plaatwerk opleverden) in 1982, 1983 zichzelf pas echt gevonden en nu, verder losgeraakt van de erfenis van Joy Division, lag er een lange en brede weg open. Het resultaat van de uitputtende studiosessies van 1984 – twee weken mixen, inclusief slapeloze nachten – was het overtuigende Low-Life, een album dat voor de eerste keer ook een single herbergde: The Perfect Kiss. Voorheen liet de band (net als Joy Division) singles altijd van de albums af.

Terug naar de 2023, geremasterde, versie. Vanaf de eerste klappen van de ‘folky’ poprock van Love Vigilantes, klinkt de muziek als een klok. Maar dat was altijd al zo; Low-Life was gewoon een van New Orders mooist klinkende albums, vol met topsongs. De nieuwste versie geeft hier en daar nog wel wat meer details prijs en is dus toch nog een stapje verder vooruit.

De zilveren en blauwe pracht van het bij vlagen hemelse The Perfect Kiss blijft een tour de force zonder weerga. Een floorfiller met fraaie synthtapijten, koebel en gesamplede kikkers. De stuwende, geladen synthpop van This Time of Night en het stemmige, strakke, soms grimmige Sunrise houden het niveau vast. Het klinkt allemaal bijzonder goed. Elegia, de ijzige, voor Ian Curtis opgetrokken, tempel is een weids rustpunt en Sooner Than You Think, helaas zelden live te horen, laat robuuste drums horen en synths die uit de stratosfeer neer lijken te dalen. Machtige, krachtige en doorleefde klanken uit een roerig, grimmig Engeland, dat er anno 1985 binnen Europa relatief slecht voorstond: ‘Your country is a wonderful place / It pales my England into disgrace’.

De doorpompende livefavoriet Sub-culture is bijna schaamteloos poppy, zij het op een onderkoelde en melancholieke wijze. Je hoort hier bijna de Pet Shop Boys, die later in 1985 definitief zouden doorbreken. Afsluiter Face Up is mechanischer, scheller en niet de gedroomde albumafsluiter. Bij nadere beluistering blijkt het toch een prettige track, een soort Italo-Temptation die nog best meevalt.

Low-Life is dooraderd met Peter Hooks kenmerkende baslijnen die vaak diep in het hart treffen. Bij beluistering van deze Definitive Edition kun je alleen maar opnieuw concluderen dat New Order zonder Peter Hook een andere band is. Gelukkig komt Hooky in het aanvullende, nieuwe artwork ook voorbij, in kleur zelfs, waar de andere bandleden in zwartwit zijn afgedrukt. Een eerbetoon dat eveneens afstand suggereert.

New Order - Low-Life shot

Het tweede deel van de reissue laat geen B-kantjes, officiële remixen of dubversies horen maar wel de nodige ruwere (instrumentale of unedited) mixen, zeldzame tracks, alsmede ‘writing session’ versies. Het zijn vooral die laatstgenoemde versies die het leukste zijn om te horen. The Perfect Kiss had een heel andere kant op kunnen gaan, getuige de vroege incarnatie, die ‘gewoon’ lekkere instrumentale electropop laat horen. Face-Up is onderkoelder en beheerster en klinkt nu nóg meer als een track uit pakweg 1982, 1983 (zij het in demo-kwaliteit). Sunrise, in de schrijfsessie-versie, is een stukje langzamer en Sooner Than You Think laat interessante opties voor de track horen die niet allen zijn uitgewerkt later.

Er komen twee titelloze tracks voorbij: Untitled 1 is prettige, veelkleurige, instrumentale electropop die wellicht mee is genomen naar het album Brotherhood van het jaar erop, aangezien er wat raakvlakken opduiken met tracks op die plaat. Untitled 2 galoppeert lichtvoetig en steady voort. Een synthbas-loop, live-bas en keyboardakkoorden kleuren de track in. Het zou een leuke B-kant kunnen zijn, of muziek bij een film. Wat dat laatste betreft: de extra tracks Let’s Go en Skullcrusher werden in 1988 afgestaan aan de soundtrack van de film Salvation! (waar ook Cabaret Voltaire aan bijdroeg). Let’s Go valt op door de stevige beat en akoestische gitaren, terwijl Skullcrusher krassende gitaren combineert met zware, tribale drums, iets was de band wel vaker liet horen. De lange versie (17 minuten) van Elegia verscheen al eerder op reissues en compilaties.

De twee dvd’s bevatten live-beelden van vijf optredens, allen in 1985: de Arena in Rotterdam, The Manhattan Club in Leuven, International Centre in Toronto, The Koseinenkin Hall in Tokio en een BBC-registratie uit The Hacienda. Qua tijdsvak en sfeer sluiten deze opnamen, die overigens voor een deel al jaren op YouTube zijn te zien, mooi aan op Low-Life en zoals altijd met New Order live zijn de performances dan weer krachtig en prikkelend, dan weer onvast en ongemakkelijk. Het podium was voor New Order in de jaren tachtig meer een proeftuin dan een gewonnen wedstrijd en met een soms weigerachtige, gefrustreerde frontman als Bernard Sumner achter de microfoon en apparatuur met kinderziektes wist je op voorhand nooit wat je kreeg. Geregeld sloeg ook de vlam positief in de pan natuurlijk. Met ladingen sterke songs en podiumbeesten als Peter Hook en Stephen Morris in de gelederen is dat ook weer niet zo vreemd.

Naast de box-set brengt New Order ook de 12” singles The Perfect Kiss, Sub-culture en Shellshock (dat in 1986 op de soundtrack van Pretty in Pink belandde) opnieuw uit, met nieuw artwork. De spiegelende hoes die ontwerper Peter Saville destijds voor eerstgenoemde in gedachten had wordt daarmee eindelijk werkelijkheid.

De impact van het originele Low-Life album wordt door de extra’s niet groter maar met deze box-set is het hele verhaal rond de derde langspeler van New Order nog eens mooi op een rijtje gezet, in geluid én beeld. Maar eerlijk is eerlijk, Low-Life was eigenlijk al ‘af’. Wat het maken van een definitieve versie betreft, is opvolger Brotherhood uit 1986 eigenlijk een veel logischere kandidaat. Daar valt meer te winnen.



  1. Love Vigilantes
  2. The Perfect Kiss
  3. This Time Of Night
  4. Sunrise
  5. Elegia
  6. Sooner Than You Think
  7. Sub-culture
  8. Face Up

Kant A:

  1. Love Vigilantes
  2. The Perfect Kiss
  3. This Time of Night
  4. Sunrise

Kant B:

  1. Elegia
  2. Sooner Than You Think
  3. Sub-culture
  4. Face Up


  1. Love Vigilantes - TV Pitch Instrumental Edit (mono)
  2. The Perfect Kiss - Writing Session Recording
  3. Untitled no. 1 - Writing Session Recording
  4. Sunrise - Instrumental Rough Mix **
  5. Elegia - Full Length Version *
  6. Sooner Than You Think – Album Session Unedited Version
  7. Sub-Culture - Album Session Early Instrumental Version
  8. Face Up - Writing Session Recording
  9. Let's Go – Album Session Instrumental
  10. Untitled no. 2 - Writing Session Recording
  11. 11. Sunrise - Writing Session Recording
  12. 12. Love Vigilantes - Writing Session Recording
  13. 13. Sooner Than You Think - Writing Session Recording
  14. 14. Skullcrusher – Demo


  1. Live in Tokyo, The Koseinenkin Hall, Tokyo, Japan 1985
  2. Live in Rotterdam, The Rotterdam Arena, Netherlands 1985
  3. Live in Manchester, Whistle Test, The Hacienda 1985


  1. Live in Leuven, The Manhattan Club, Leuven, Belgium 1985
  2. Live in Toronto, Filmed by Paul Boyd, The International Centre, Toronto, Canada 1985
  3. The Perfect Film, Rehearsal Room, Cheetham Hill, Manchester 1985