Kort voor het verschijnen van hun nieuwe CD Illud Divinum Insanus is Morbid Angel op tournee gegaan. In Nederland doet deze extreme metal band twee shows; één in Atak (Enschede) en één in 013 (Tilburg). Lokale bands vormen het voorprogramma en het leek er even op dat in 013 Pestilence deze rol zou gaan vertolken. Ik weet niet waar dit gerucht vandaan kwam, maar het bleek niet waar te zijn.

Op zaterdag 11 juni 2011 in Atak was het voorprogramma The Monolith Deathcult. Stipt op tijd begon deze death metal band van eigen bodem met hun set. De eerste paar nummers werden wat inspiratieloos gebracht en konden het publiek niet echt boeien. De songs van deze band hebben een vreemde structuur die niet echt vloeiend is; het lijkt alles te gemaakt en te onnatuurlijk. De humor van Michiel Dekker was erg grappig, maar droeg niet bij aan het theatrale karakter van de band en zijn muziek. De laatste twee nummers waren wat toegankelijker en brachten wat mensen aan het bangen, maar het merendeel leek niet onder de indruk.

Morbid Angel had deze avond twee keuzes:
1. het concept van het nieuwe album uitwerken in hun live set, dus de meer experimentele karakteristieke nummers van Illud Divinum Insanus spelen, of
2. het op veilig spelen en voornamelijk oude nummers met de meer traditionele nummers van hun laatste CD spelen.
Uit de titel van deze live review moge duidelijk zijn wat Morbid Angel deze avond deed. De fans vonden het schitterend, maar ik was toch zeer teleurgesteld. Ik voelde me belazerd en in de maling genomen. Eigenlijk had de band gewoon moeten beginnen met Omni Potens als intro en Too Extreme als eerste nummer. Dan was mijn avond geslaagd, dan had Morbid Angel een statement gemaakt met hun nieuwe CD! Maar nu had het meer weg van zelfverloochening.

De band maakte een gracieusloze kniebuiging naar de fans en het publiek; Fall From Grace. Ze speelden alle klassiekers en nog meer. De band speelde overtuigend, had een goed geluid en zorgde voor een erg sterk live optreden. Van Illud Divinum Insanus werden slechts drie nummers gespeeld: het sterke Existo Vulgoré, Nevermore (wat sinds 2008 toch al tot het standaard repertoire van de band hoort) en I Am Morbid. Dit laatste nummer is een vreemde eend in de bijt en zorgde voor een apathische reactie bij het tot dan toe zeer actieve publiek van Atak. Het nummer nodigt uit tot meezingen, maar dat past helemaal niet bij Morbid Angel; de fans waren in de war. Dus van hun sterke laatste CD speelt de band het slechtste nummer! Wordt Illud Divinum Insanus de Cold Lake van Morbid Angel of zijn de fans nog niet klaar voor dit revolutionaire concept?