Baroeg staat bekend als concertzaal voor alternatieve muzieksoorten, met name rock en metal. Het is voor fans van black metal woonachtig in de Randstad bij uitstek de plaats om optredens van hun bands te ervaren. Vrijdag 13 november traden Mayhem, Infinity en Gorath hier op.

Mayhem werd opgericht in 1984 en is een trendsetter binnen de Noorse black metal. De reputatie van de bandleden is uiterst omstreden. Binnen het genre black metal wordt geëxperimenteerd met extreem geweld, wat niet zelden leidt tot dood en verderf. Mayhem behoort tot de grootsten van het genre. De vraag is hoe lang dit nog zo zal zijn. Dit jaar heeft gitarist Blasphemer de band verlaten, terwijl hij verantwoordelijk is voor de muziek op Grand Declaration Of War (2000), Chimera (2004) en Ordo Ad Chao (2007). De band heeft de twee gitaristen Morfeus en Silmaeth aangetrokken om dit gemis op het podium te compenseren.

Als eerste stond de Belgisch black metal band Gorath op het podium. De muziek van deze band is tamelijk divers en we kregen muzikaal gezien dan ook een goede show. De band was wat statisch en het charisma van de frontman was naar mijn smaak wat te gemaakt, maar de muziek is eerlijk en goed doordacht. Het geluid was okee, de lichtshow niets bijzonders. Enigszins misplaatst was de te snelle uitvoering van de cover Circle Of The Tyrants van Celtic Frost. Al met al een sterke opening van deze concert avond.

Daarna was het de beurt aan het Nederlandse Infinity. Met een slogan als ‘black metal is intolerance’ wist ik eigenlijk al wat ons te wachten stond; brute old-school black metal. En niets bleek minder waar; de muziek van deze band houdt het midden tussen Marduk en Dark Funeral (bedankt Roel). Een aantal zaken zorgde ervoor dat dit een nogal vreemd optreden werd. Het duurde een tijd voordat de band kon beginnen met spelen. Perikelen rond het geluid van de drums en het koptelefoontje van de zanger zorgden voor behoorlijk wat vertraging. De drummer nam de zangpartijen voor zijn rekening. Dit is raar, omdat er dus drie gitaristen (een basgitaar is ook een gitaar) op het podium voor de drums staan en de zanger daardoor vrijwel onzichtbaar is. De band mocht lang spelen, ik geloof dat ze een uur op het podium stonden. Maar dat kan ook te maken hebben met het gevoel dat iets vervelends altijd te lang duurt.

Hoe een optreden van Mayhem te omschrijven? Een zanger, bassist, twee gitaristen en een drummer. Is Hellhammer een mens of een machine? De snelheid van zijn bass-drums, de strakheid van zijn spel? Schier onmogelijk en toch doet hij het. Zanger Atilla Csihar was ditmaal gekleed in een pauselijk gewaad en zijn gezicht was beplakt met wit geschilderd papierpulp (of was het een masker). Een zeis en een wierrookhouder completeerden het beeld. Gedurende het optreden werd de zeis voor zelfmutilatie gebruikt. De zanger hield het instrument omgekeerd onder zijn kin en dit zorgde ervoor dat zijn bloed over het gewaad droop. Dit alles om de visuele setting duidelijk te maken. Op zich niet eens zo bijzonder, maar gecombineerd met de vervreemdende intensieve muur van geluid die de muzikanten voortbrengen resulteert dit toch in een extreem verontrustende ervaring. Een equivalent is niet eenvoudig te vinden.

Het publiek gedroeg zich overeenkomstig de muziek: extreem. Een mengeling van metalfans, punkers en skinheads zorgde voor een enorm gespannen sfeer. En aangezien ik vind dat goede kunst gepaard gaat met veel emotie, vond ik het concert van Mayhem een buitengewoon kunstwerk. Ik verlang heus niet dat andere bands in de voetsporen van deze band treden, wat deze band doet is gewoonweg uniek. Toch las ik het nieuwsbericht omtrent de arrestatie van de band en de crew nadat ze een hotelkamer vernield hadden met enige teleurstelling. Dit soort expressie hoort in het theater of de concertzaal thuis, niet in een hotel.