Met een vaste baan, gezin en kinderen is het schier onmogelijk om op tijd bij een concert te zijn wat om half zeven begint. Vijf bands op een avond is haast een festival! Donderdag 4 oktober speelden Marduk en Immolation in Baroeg in Rotterdam. In het voorprogramma stonden De Profundis, Forsaken World en Sinate. Het leeuwendeel van de avond stond dus in het teken van death metal en er werd geëindigd met pure black! Van de eerste drie bands maakte De Profundis de meeste indruk. De band speelde een uitgebalanceerde set en hun muziek wist me echt te boeien. De eerste band had ik gemist, de tweede band maakte veel eentonige herrie en wist mij niet te boeien.

Het Amerikaanse Immolation is een band die al wat jaartjes meedraait. Hun Majesty And Decay uit 2010 was een opvallend album en een succes binnen de death metalscene. De band staat live voor een heftige show. De opvallend lange haardos van zanger/bassist Ross Dolan zwiept danig in het rond en gitarist Bill Taylor is een stabiele factor binnen de band. Het drumspel van Steve Shalaty is opvallend onorthodox; de man bespeelt zelden hi-hat, snare-drum, bass-drum op de traditionele manier. Veel vaker horen we rollende patronen die soms haast tribal overkomen. De herhaling zorgt voor de basis en het lijkt me een uitdaging om als muzikant met zo’n drummer te spelen. Het wilde gitaarspel van Robert Vigna verstoorde in mijn optiek enigszins de podiumpresentatie. Het geluid was hard, maar wel zuiver. De band speelde een erg krachtige set en zorgde voor een overtuigend optreden!

De Zweedse black metalband Marduk is een vast element binnen het metalgenre. De band is al sinds 1990 bezig en heeft vooral sinds Plague Angel uit 2004 weer een aantal erg sterke albums gemaakt. Hun dit jaar verschenen Serpent Sermon liegt er ook niet om. Marduk zet altijd een solide show neer met veel intense en agressieve muziek. Naast nieuwe nummers werd natuurlijk ook uit oud werk geput. Vooral de songs van Panzer Division Marduk doen het altijd goed live. Het drumwerk van Lars Broddesson is weliswaar traditioneel qua opzet, maar altijd erg imposant. Hoe haalt die man die hoge snelheden toch? Marduk speelde een overweldigende set met veel impact en agressie, maar zonder veel variatie. Dat laatste is zo’n open deur dat ik hem bijna niet durf in te trappen.