×

Concert

27 augustus 2022

Feestpret en intieme zwoele pop op Zomerparkfeest 2022 (1)

Geschreven door: Wouter Schenk

• fotografie door Wouter Schenk

Na twee jaar afwezigheid in ’20 en ’21 mag het ook weer in Venlo, met één van de grootste gratis meerdaagse festivals in ons land, het Zomerparkfeest. We zijn inmiddels na deze drie jarige pauze beland bij de 44ste editie van het culturele en muzikale evenement dat ooit als straatfeest begon in Venlo-Oost en nu al sinds enkele decennia plaatsvindt in het Julianapark in het centrum van de Noord-Limburgse stad. Het festival wordt gedreven door honderden vrijwilligers in een geoliede organisatie, die staat als een huis, dat is al bewonderenswaardig. En de gratis toegang is mogelijk dankzij subsidie-, sponsor- en de drankinkomsten. Hiermee, is ondanks de twee verloren jaaredities, waarin natuurlijk ook kosten zijn gemaakt, een behoorlijk budget over voor de programmering, ook al is er wel gesnoeid in het podiumplan. De grote tent “Zelt” is dit jaar verdwenen, dat betekent naast het Hoofdpodium ‘Main’ één grote bühne minder naast de enkele kleinere podia waaronder het altijd gezellige en intieme Amigo (het vroegere vriendenpodium) en de Arena, de kleinere tent, die nu op de plek van de Zelt staat.

Op donderdag, de eerste dag, begint het festival op één van de warmste augustusdagen in de toch al hete en zeer droge zomer. Ter bescherming van het gras in het Julianapark is op het festivalterrein een laag zand aangevoerd en dat betekent onder deze omstandigheden, met ook nog heel weinig wind, heel véél stof, dat zich als een geelachtige deken fijnstof over het park heeft genesteld. Maar dat mag de pret niet deren als zich om 19:00 uur exact, na een kort welkomstwoord van voorzitter Marc Nelissen, het eerste optreden aandient met de Spaanse feestband La Regadera. Opzwepende en syncopische ritmes produceert dit octet dat in 2014 werd opgericht en inmiddels drie albums en diverse singles heeft uitgebracht en dat langs vooral Spaanse en Mexicaanse podia toert en nu ook in de rest van Europa meer bekendheid krijgt. De ska, punk met vleugjes latin en reggae staan borg voor zomerse sfeer en past goed in het park, waar de eerste bezoekers, op dit tijdstip nog niet in groten getale worden meegenomen in Zuid-Europese danssfeer.

In de Arena horen we later de soms intieme zwoele, maar ook weer expressieve zang van Sylvie Kreusch met haar band. Ze begon ooit als background vocal en maakte carrière met het Belgische Warhaus en Sodier’s Heart. Nu toert ze met eigen band en produceert ze haar eigen nummers. Vorig najaar bracht ze haar album Montbray uit, met mooie songs met hun teksten bespiegelen op de liefde. Met vele ritme wisselingen en onverwachte accenten zit er veel spanning in het werk. Het publiek wordt meegezogen in de subtiele songs, waarbij de parmantige bewegelijkheid van Kreusch prachtig om te zien is.

Zo halverwege de donderdagavond als het stof nog steeds flink rondwaart in het Venlose park en de temperatuur maar nauwelijks zakt zijn we getuige van de Turkse mix van rock, pop en traditionele Anatolische muziek van Ozan Ata Canani. Canani kwam als klein kind van Turkse immigranten naar Duitsland in de 60’er jaren en bespeelde in zijn tiener jaren al niet onverdienstelijk op de bağlama, het populaire snaarinstrument uit de Orient. Canani bezingt het leven van de Turkse immigranten, die zich decennia lang moesten zwoegen om in hun bestaan, in de voor hen vreemde cultuur, rond te komen. Met passie en emotie brengt Canani zo een maatschappelijk geëngageerd verhaal in gevoelige composities waarin een culturele brug is geslagen tussen Turkse en Westerse invloeden.

Op het hoofdpodium pikken we nog even de nieuwe band Träcksäck van twee Limburgse helden van de dialect pop mee, Tren van Enckevort (Rowwen Hèze) en Bart Storcken waarbij Träcksäck uiteraard staat voor de accordeon die zij beiden bespelen. Voor het Venlose publiek is dit uiteraard een topact, het terrein voor de Main staat behoorlijk vol en de stemming zit er goed in. In de Arena treedt daarna Moss op, de formatie opgericht door singer-songwriter Marien Dorleijn, met hun gevoelige en benevelende songs. Onlangs brachten zij hun album HX, dat is opgenomen in een voormalig klooster in Zuid-Limburg. Een album over verlies, tegenslag, afscheid, maar uiteindelijk ook acceptatie, zoals dat beschreven is op WiM en dat is ook wat we voelen in de Arena in het Julianapark. We sluiten de eerste avond ZPF af met de psychedelische en super energieke bluesrock van de oorspronkelijk Geleense band DeWolff van de broers Pablo en Luka v.d. Poel (respectievelijk zang/gitaar en drums) en Robin Piso op hammondorgel. Een explosief en vurig slot van de eerste avond.

Op de tweede festivaldag, als het inmiddels afgekoeld is tot wat beter verdraagzame temperaturen, zorgt zo waar een verfrissende bui voor voor het verdrijven van de op donderdag zo hinderlijk permanent aanwezige stofwolk. En even verfrissend is de muziek van de band Dawn Brothers die vanmiddag de reeks acts op het hoofdpodium opent, met lekker in het gehoor liggende melodieën. In september komt hun nieuwe album Double Cream uit, dat ze samen met DeWolff, met 14 nieuwe tracks, hebben geproduceerd. Met wat we op donderdag gehoord hebben van DeWolff en nu van deze levendige band is de komende langspeler iets om zeker naar uit te kijken.

In de tent is de volgende act voor het Venlose publiek de Belgische groep Black Flower, die we dit jaar al eerder zagen bij het JazzOut Fest in Heerlen. Begin dit jaar brachten ze het prachtige album Magna uit. Ook in Venlo worden we meegesleept met de prachtige composities van saxofonist, fluitist en componist Nathan Daems en cornetspeler Jon Birdsong. Begeleid door Simon Segers (drums), Filip Vandebril (bas) en Karel Cuelenaere (toetsen) is het ijzersterke combinatie die het best te typeren is als een smeltkroes van jazz, Afrobeat, balkan met vleugjes klezmer, reggae en uitmondend in Oriëntaalse sferen. Bijzonder zijn verschillende manieren waarop Birdsong het ritme ondersteunt met allerlei percussie instrumenten. Zeer aangename muziek die je meeneemt in een pallet aan sferen.

Via de lokale helden Drum&Beeker en de Chileens-Amsterdamse Maurino, die het publiek voor Amigo in vervoering brengt met zijn aanstekelijke en tegelijk maatschappij kritische Spaanstalige cumbia belanden we in de relatieve rust van Teatro, één van de kleinste podia waar op dat moment het Brusselse trio Schroothoop acte de presence geeft met een wonderlijke show op hun zelf geheel uit afval gebouwde instrumenten, waarbij een flinke dosis scherpzinnige ironie zorgt voor groot vermaak van het aanwezige publiek. Maar ook zeer knap wat ze als multi-instrumentalisten aan muziek produceren. Van pvc-buis omgetoverd tot fluit, een plastic teil met afvalhout en draad als contrabas, het drumstel vol met bussen, blikken, dozen en het meest hilarisch: een Staativarius, een eigen gemaakt viool uit materialen die van straat zijn opgepikt. De humor gaat gepaard met een flinke dosis muzikaliteit, want de jazzy sound en het snaar- en blaaswerk klinkt best goed.

Later zijn we getuige van de aanstekelijke songs van de Canadese formatie Weather Station, met singer-songwriter Tamara Lindeman, die we in 2017 al hebben opgepikt met haar vroegere werk. Haar werk is doordrenkt met heerlijke folk invloeden en de frisse sound en fijne teksten maken het tot een mooie combinatie die tot verbeelding spreekt. Een fijne en rustige act die als een koele ontspanning aanvoelt in het volle ZPF-programma.  De hoofdact voor vandaag, althans als het gaat om populariteit, is ongetwijfeld het nieuwe popfenomeen Froukje. Zij heeft mooie teksten die qua verhaal doen denken aan het werk van Wende. Haar band levert forse power met volume waarbij je vooraan in het publiek gemakkelijk de bassen voelt dreunen in je buik. Het publiek op het overvolle terrein wordt getrakteerd op een strakke en volledig geregisseerde show. Met alle lichtjes van de mobieltjes erbij wordt het Juliana park omgetoverd in een magisch tafereel.

Aan het einde van de tweede avond Zomerparkfeest 2022, mag het Malinese, blinde duo Amadou & Mariam het nog een keer dunnetjes overdoen met hun inmiddels wereldwijd bekende Malinese en Afrikaanse muziek. De in en in Afrikaanse sound wordt ondersteund door een moderne band met toetsen, drums en bas. Het geheel klink goed en het duo bezingt onder andere op de gigantische problemen die het thuisland Mali kent vanuit een kritische beschouwende houding. Een mooie afsluiter mét inhoud voor de tweede dag ZPF. Wordt vervolgd met een verslag van de derde en vierde festivaldag!