Fat Dog verovert de vrijdagavond van Into The Great Wide Open

Als je aan het einde van de zomer weer naar Into The Great Wide Open op Vlieland gaat moet je daar eigenlijk al veel eerder zijn dan wanneer het festival begint. En rustig aan in de stemming komen met die fantastische natuur om daarna zoveel mogelijk nieuwe muziek te kunnen ontdekken. Dus niet op vrijdagmiddag daar aankomen en je gelijk in het muziekfeest storten. Maar wat niet anders kan betekent dat ik deze 2024 toch zo begin. Maar gelukkig wel tot het einde (zondag eindemiddag/begin avond) blijf, dus evengoed nog flink verslag kan doen.

Voor de vrijdag stond er al genoeg op de lijst om naartoe te gaan, maar Alfa Mist en Fat Dog waren het meest prominent. Alfa Mist omdat ik hem en zijn band al veel gezien heb op de goede jazzfestivals maar nog nooit in een ‘alternatieve’ omgeving, Fat Dog omdat ze een aantal weken ervoor grote indruk hadden gemaakt op Lowlands (en ik daar niet bij was…).

En Alfa Mist maakt onder veel belangstelling, hij hoort natuurlijk ook tot die coole jonge Britse jazzwave van de afgelopen jaren, prima indruk. Niet dat de muziek nou zoveel anders klinkt als op de andere festivals waar ik hem en zijn band de afgelopen jaren zag maar omdat het heerlijk weer is, hij buiten op het grote (grootste) podium speelt, en hij en zijn band er zin in hebben.

De muziek die hij en zijn band maken is relaxt en door zijn toetsenspel, vooral ook Fender Rhodes, sfeervol en groovy. Dansbaar maar in een zeer relaxte stand. De band speelt de stukken, van vooral zijn laatste album Variables, echter uitstekend en het publiek is aandachtig en opvallend enthousiast (al helemaal voor zo’n vrijdagavond). Gitarist Jamie Leeming is wederom in grootse vorm en weet elk stuk net wat meer bite mee te geven.

Van een geheel andere orde is vervolgens het Londense Fat Dog, een band die verrassend overtuigend vele muzikale huizen sloopt en deze met vele energie een nieuwe richting geeft. Zoals onze Leon al eerder schreef in zijn recensie van hun eersteling. Live is de band een absolute sensatie te noemen. Met heel veel energie weten ze het publiek te bespelen en te overtuigen.

Het grappigste daarvan is dat de band nog niet eens echt de kracht van hun songs heeft ontdekt, sommige songs te kort speelt terwijl het publiek klaar is voor veel meer van een song. Eén van de heerlijkheden van Into The Great Wide Open is dat je vaak jonge bands ziet die nog niet helemaal volgroeid zijn en daardoor nog een spingerigheid en roekeloosheid hebben die jonge bands zo typeert. Fat Dog laat dat vanavond in volle glorie zien.

De band speelt een heerlijk energieke set waarin bijna alle songs van hun debuutplaat Woof voorbij komen. Nog krachtigere en energieker tegelijk rauw en onverdroten. Het publiek pakt de band op en stuwt ze daar nog krachtiger en energieker op. Uitstekende band dus om het weekend van mee te beginnen. Daar hoeft dus eigenlijk even geen band meer achteraan te horen. De kelen smeren des te meer.

NB. Dit jaar (even) geen korte verslagen van stukken concert. Omdat concerten nogal kunnen veranderen in het verloop vind ik het steeds onrechtvaardiger worden om steeds maar indrukken te pakken en geen hele concerten te zien. Dan maar wat minder, maar wel hele concerten.

Live foto’s: Joost Adams